ขอบคุณที่เราได้รักกัน

"หกปี อาจารย์ไม่ได้รู้สึกผูกพันกับหนูบ้างเลยเหรอคะ อาจารย์รู้ไหมว่าหนูรักอาจารย์ รักมากที่สุด"
"แต่ผมเคยบอกคุณแล้ว คุณจำได้ไหมว่าถ้าหากคุณเจอใครที่ดีกว่า หรือคิดว่ามีความสุขมากกว่าก็บอกผมได้" ใช่เขาเคยบอกกับเธอหลายครั้งและทุกครั้งหญิงสาวก็จะปิดจบด้วยประโยคเดิมๆ ที่ว่าเธอจะไม่มีวันรักใครนอกจากเขา วันนั้นเธอไม่เข้าใจการผลักไสของเขาแต่ตอนนี้เธอเข้าใจชัดแล้ว
"ตอบหนูได้ไหมคะ อาจารย์เคยรักหนูบ้างไหม"
"คุณจะอยากรู้ไปทำไมกัน"
"ถ้ามันตอบยากนักงั้นหนูขอถามอีกข้อหนึ่ง อาจารย์คิดจะบอกหนูเมื่อไหร่ หรือจะปล่อยไว้ให้หนูรู้เองแบบนี้"
"ผมขอโทษ"
"หนูไม่ต้องการคำขอโทษ" เธอปล่อยโฮอีกครั้ง เขาเหมือนคนไม่มีหัวใจ ในขณะที่เธอกำลังจะเป็นจะตายจะดับอยู่ตรงหน้า แต่เขากลับมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย ทำไมมันถึงได้เจ็บปวดอย่างนี้