เลี่ยถิงเยว่หนูน้อยดาวนำโชค

"ท่านผู้ใหญ่บ้านมาก็ดีแล้ว ช่วยเป็นพยานให้ข้าด้วยครอบครัวนี้ติดหนี้ข้าแล้วไม่ยอมจ่าย"
เลี่ยถิงเยว่ที่ยืนหลบอยู่หลังมารดาตลอดเวลา เมื่อเห็นว่าองค์ประกอบทั้งหมดมาครบแล้ว นางก็ก้าวออกมาข้างหน้า พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
เด็กหญิงทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นตรงหน้าท่านผู้ใหญ่บ้าน ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน
"ท่านผู้ใหญ่บ้านเจ้าขา ได้โปรดให้ความเป็นธรรมกับครอบครัวของข้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ"
การกระทำที่ไม่คาดคิดของนางทำให้ทุกคนในสนามถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ
"ที่ครอบครัวของข้าต้องแอบไปทำงานหาเงินเช่นนี้... ก็เพราะพวกเราไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ เจ้าค่ะ ท่านพ่อทำงานหนักหาเลี้ยงคนทั้งบ้าน แต่พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกกลับไม่เคยได้กินอิ่มท้องแม้แต่มื้อเดียว เงินทุกอีแปะที่หามาได้ก็ต้องส่งเข้ากองกลางจนหมด ข้าป่วยหนักเกือบตายก็ยังไม่มีเงินไปหาหมอ พวกเราแค่ แค่อยากจะมีชีวิตรอดเท่านั้นเองเจ้าค่ะ"
เสียงร้องไห้คร่ำครวญที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและน้อยเนื้อต่ำใจของเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง มันช่างบีบคั้นหัวใจของผู้ที่ได้ยินยิ่งนัก
ท่านผู้ใหญ่บ้านฮวาเต๋อขมวดคิ้วมุ่น เขามองไปยังใบหน้าที่ซีดเผือดของย่าซู สลับกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความละโมบของเหล่าลุงและป้าสะใภ้ละครฉากใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านฮวา กำลังจะเปิดม่านขึ้นแล้ว