Love Promise สัญญารักตึกร้อยปี!

“เทียน” หรือ เทียนหอม นักศึกษาปี 1 วิศวะเครื่องกล หล่อ แต่อินโทรเวิร์ต เขาอยากจะใช้ชีวิตปีหนึ่งอย่างสงบสุข แต่ดันมีเรื่องยุ่งวุ่นวายเข้ามาในชีวิต
เมื่อตาเลนส์ซูมที่มองเห็นผีของเขา ดันไปโฟกัสผีเจ้าถิ่นอย่าง “ราชัน” วิญญาญที่มีพลังแก่กล้าที่สิงสถิตอยู่ที่ตึกร้อยปี แถมผีตนนั้นยังเรียกเขาว่า “ธารา” ซึ่งแสดงท่าทีดีใจมากเมื่อเห็นเขา
เทียนไม่รู้ว่าธาราคือใคร เป็นเขาในภพชาติที่แล้วเหรอ? หรือผีตนนั้นแค่ทึกทักเอา เพราะเขาได้นิมิตเห็นผีตนนั้น เรียกเพื่อนของเขา “ทิศเหนือ” ว่า ธารา เช่นกัน
แถมในตอนนี้ เขายังมีชายหนุ่มที่แอบมองอยู่ “ไทน์” เดือนคณะสถาปัตย์สุดแซ่บ สุดโซะ จนเขาอยากจะจับหม่ำวันละล้านรอบ แบบนี้เขาจะมีตาไปมองใครได้อีกล่ะ!
แต่ว่าชีวิตของเขาก็หลบเลี่ยงไม่ได้ นิมิตของเขารุนแรงขึ้นทุกวัน เขาเห็นชายคนหนึ่งวิ่งฝ่าสายฝน และถูกรถคันหนึ่งชนอย่างแรงที่หน้าตึกร้อยปี คนๆนั้น…ตาย และเขามองเห็นว่าเป็น ทิศเหนือ ไทน์ รวมถึงตัวเขาเองด้วย
นิมิตนี้จะจริงหรือไม่? ถ้าเป็นจริงเขาจะช่วย เพื่อน คนรัก และตัวเอง จากการตายครั้งนี้ได้หรือไม่ หรือทุกคน…ต้องจบชีวิตที่นั่นจริงๆ
…………….
“ตึกออกแบบ” คือตึกที่ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ที่มหาลัยแห่งนี้ถูกก่อตั้งขึ้นมา ถือว่าเป็นตึกแรกๆ ทุกคนเรียกกันว่าตึกอาถรรพ์ร้อยปี เพราะในทุกๆปี มักมี…คนตาย
บางครั้งเกิดจากอุบัติเหตุ บางครั้งคิดสั้นทำร้ายตนเอง ในทุกๆปีจะต้องมีคนตาย และปีนี้…ยังไม่มีใครตาย
ไม่มีใครรู้ว่าในอดีตมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คนตาย หรืออาถรรพ์ รู้แค่ว่าอะไรบางอย่างที่อยู่ที่นั่นน่าจะเป็นคนทำ แต่ทำไปเพื่ออะไร…ใครจะรู้
“ซวยแล้ว!” เทียนอุทานออกมา ขาทั้งสองข้างที่เคยแนบชิดก้าวยาวๆไปข้างหน้าท่ามกลางสายฝน เขาแทบจะวิ่ง เพราะเขาเห็นอะไรบางอย่างเข้า และเขาไม่อยากใช้ชีวิตที่วุ่นวายกับพวกผีๆอีกแล้ว!!!!!
แต่ทว่าขณะที่เขากำลังวิ่งอยู่ เขาก็ชนเข้ากับใครสักคนเข้าอย่างจัง และเขาก็จำคนๆนั้นได้ในทันที…ไทน์ เดือนสถาปัตย์สุดหล่อ ที่สาวๆคลั่งไคล้แบบสุดๆ
“ขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ พอดีว่าฝนตก แล้วกูก็ไม่มีร่ม กูเลย…”
“สนิทกันเหรอ ถึงพูดกูมึงกับกูได้เนี่ย” ชายหนุ่มสุดหล่อเดือนสถาปัตย์บ่น
“เออ กูขอโทษ เอิ่ม ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณเจ็บตรงไหนไหม เดี๋ยวผมช่วย” เทียนข้าไปพยุงชายหนุ่ม เขารู้สึกถึงกลิ่นน้ำหอมที่โชยออกมา (นี่คือกลิ่นของความหล่อ)
“ไม่ต้อง กูลุกเองได้…แม่ง ซวยชะมัดเลย” ชายหนุ่มปัดมือของเทียนออก เขาพาร่างสูงโปร่งเดินดุ่มๆไปคว้าร่มที่ตกอยู่ แล้วเดินจากไปทันที
“โคตรหล่อ แต่ก็ปากหมาใช่เล่นเลย…น่ารักว่ะ” เทียนบ่นพึมพำ เขาอมยิ้มนิดๆขณะพูดถึงชายที่จากไป และดูเหมือนกลิ่นน้ำหอมของไทน์ยังเตะจมูกเขาอยู่ และทำให้เขาฟินมาก (ได้เจอคนที่แอบชอบใกล้ขนาดนี้ ไม่ฟินยังไงไหว)

อ้าว! รออะไรกันอยู่ล่ะ ไปเจอผี เฮ้ย ไปฟินพร้อมกันเลย!
ปล.หรรษา ปนหนีผี และฟินเฟร้อแน่นอนค่ะ