คาร์ล (Karl)

"ดึกๆ แบบนี้ยืนอยู่คนเดียว...อันตรายนะ" เขาโน้มตัวพูดใกล้ๆ จนเธอได้กลิ่นเหล้าจากลมหายใจของเขา
เธอเงยหน้าขึ้นช้า ๆ สบตาเขาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะตอบสั้น ๆ "ฉัน…รอเพื่อน"
ไม่รู้ว่าเพราะความเมาหรือแรงดึงดูดแปลกประหลาด สายตาของทั้งคู่เหมือนถูกเกี่ยวไว้โดยไม่ต้องเอ่ยคำใดต่อ คาร์ลยื่นมือออกไป เธอลังเลครู่หนึ่ง…แต่ก็ตัดสินใจวางมือบนฝ่ามือของชายแปลกหน้า
‘ปวดหัวจัง’ ความคิดที่ดังขึ้นมาในสมองเมื่อเธอพยายามจะลืมตา เสียงหัวใจเต้นดังตุบ ๆ ในกะโหลกศีรษะ ปนกับความรู้สึกหนักหน่วงราวกับมีใครเอาทรายถุงใหญ่ไปกดทับไว้ เปลือกตาของเธอหนักจนแทบเปิดไม่ขึ้น กลิ่นแอลกอฮอล์เจือจางในอากาศยังวนเวียนรอบจมูก
"อืม..." เสียงครางเบา ๆ เล็ดรอดจากริมฝีปากแห้งผาก ขณะที่มือของเธอควานหาบางอย่างข้างเตียง แต่กลับสะดุดเข้ากับบราเซียลูกไม้สีดำของตนเอง
‘นี่มันที่ไหน... ทำไมไม่ใช่ห้องนอนของเธอ?’