เจ้าสาวไร้ศักดินา

ดิลฮามบิน ฮานาน อัลคัลดิจาร์ เจ้าชายรัชทายาทเพียงหนึ่งเดียวแห่งรัฐคัลดิจาร์ บุรุษผู้สูงส่งด้วยฐานันดรศักดิ์ และงามสง่าอย่างมิอาจหาชายใดมาเทียบได้ เขาต้องเผชิญกับความเจ็บปวดและถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีอย่างแสนสาหัส เมื่อชายาที่รักยิ่งได้ทำลายชีวิตสมรสอันหอมหวานลงในพริบตา แต่การปล่อยให้หล่อนออกไปจากอกนั้นกลับไม่ใช่สิ่งที่ดิลฮามจะพึงทำ เจ้าชายหนุ่มตัดสินใจตอบแทนการสบประมาทครั้งนี้ ด้วยการพาหล่อนกลับไปยังคัลดิจาร์ เพื่อนำหล่อนเข้าสู่ดินแดนที่จะมีเพียงเขาเท่านั้นที่กุมอำนาจสูงสุดประดุจราชาเหยี่ยวแห่งทะเลทราย และตัวหล่อนเองก็คงจะเป็นได้แค่เศษไม้เล็กๆ ที่มารองรับฝ่าเท้าของราชาเหยี่ยวเท่านั้น (ถ้าหากว่าหล่อนจะยอมนะ)
ดุจดาว จำต้องเฉือนหัวใจตัวเองทิ้งด้วยการขอหย่า แล้วตัดสินใจหันหลังให้กับชายผู้เป็นที่รักยิ่งอย่างไร้เยื่อใย ด้วยสาเหตุอันเร้นลับที่หล่อนเองก็ไม่สามารถบอกใครได้ ทั้งสองคนกำลังจะจากกันอย่างชั่วนิรันดร์อยู่แล้ว ถ้าหากว่ารัชทายาทอันดับหนึ่งของคัลดิจาร์ไม่บังเอิญทราบว่าดุจดาวกำลังตั้งครรภ์จากอุบัติเหตุเล็กๆ ของหล่อนเสียก่อน และนี่คือสาเหตุที่ทำให้หญิงสาวต้องถูกพาตัวไปยังบ้านเมืองของเขา ณ ดินแดนที่ผู้หญิงธรรมดาอย่างหล่อนไม่สามารถยืนเคียงข้างเขาได้อย่างสง่างาม และด้วยช่องว่างระหว่างฐานันดรกับสถานภาพที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ดุจดาวจึงเป็นได้แค่เจ้าสาวไร้ศักดินาที่มีหัวใจรักอันทระนงเท่านั้น!
""ดิลฮาม ฉัน...""
เอ่ยด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย เผลอขยับกายเข้าไปชิดเขาโดยไม่รู้ตัว มือเรียวขาวที่ตัดกับผิวสีทองแดงของดิลฮาม ค่อยๆ ดึงใบหน้าคมสันของเขาให้โน้มลงมาหา จนกระทั่งลมหายใจของทั้งคู่สัมผัสกัน
""นี่มันอะไรกันดุจดาว อย่านะ ฉันไม่...""
""ชู่ว์"" ดุจดาวปรามเพียงเท่านั้นก็ยื่นหน้าเข้าไปชิด กัดริมฝีปากบนของดิลฮามอย่างหยอกเย้า ได้ยินเสียงเข่นเขี้ยวคำรามคล้ายสิงห์ ก่อนที่จะโดนจุมพิตกลับมาอย่างดุดัน แต่ไม่นานเขาก็ขยับกายหนีห่าง พร้อมกับสะบัดศีรษะไปมาอย่างสับสนงุนงง สุดท้ายก็จ้องมาที่ดุจดาวด้วยนัยน์ตาวาวโรจน์และเกรี้ยวกราด
“บ้าที่สุด! เธอจะเอาชนะให้ได้เลยใช่ไหมดุจดาว อย่าฝันเลย มันไม่มีทาง!”