เราไม่รักกันตอนไหน (ชลัน)

"มึงคิดว่าหมอลูกหว้าไปหาหมอดูทำไมวะ" จบคำถามนับบุญเงียบไม่กล้าตอบว่าเป็นเพราะตน "หรือว่าเธอต้องการหาที่พึ่งทางใจ เพราะรู้ว่ามึงกำลังมีอีกคน ถึงจะไม่ใช่เรื่องจริงก็เถอะ แต่ผู้หญิงใครเห็นหรือรับรู้ความเปลี่ยนไปของผัวก็อดคิดมากไม่ได้ แถมวันนั้นยังเจอมึงกับน้ำหอมที่คอนโดฯ อีก"

"บางทีลูกหว้าอาจไปดูเรื่องงานก็ได้มั้ง" เขาแก้ตัว นับบุญได้ยินเสียงถอนหายใจของเพื่อนดังในสาย

"กูว่ามึงหยุดเถอะนับบุญเรื่องมันผ่านมาแล้ว ไอ้บรรหารก็คือไอ้บรรหาร ลูกหว้าคือลูกหว้านะเว้ย"

"ไม่! ไอ้ตะวันมึงหุบปากไปเลย! พ่อมึงไม่โดนฆ่าตายมึงไม่เข้าใจหรอก กูต้องการแก้แค้น กูต้องการเอาคืน ก็ช่วยไม่ได้ที่มันอยากตายไปก่อนเอง กรรมมันต้องไปตกที่ลูกสาวของมันก็ถูกแล้ว ลูกหว้าไม่ผิดแต่ลูกหว้าผิดที่เกิดมาเป็นลูกสาวของมัน"

"แต่คำว่าลูกสาวของมันที่มึงเรียก คนที่มึงแค้นนักหนาคือเมียมึง!! มึงรักลูกหว้ามาทั้งชีวิตนะเว้ย มึงเคยบอกกูว่าลูกหว้าเป็นทั้งชีวิตของมึง มึงจะทำร้ายคนที่รักได้ลงคอเหรอวะ แล้วลูกหว้าผิดอะไร กูว่ามึงหยุดเถอะบุญ ถ้าไม่ยอมหยุดคนที่จะเสียใจที่สุดคือมึงไม่ใช่ลูกหว้านะกูขอเตือน" นับบุญกลืนน้ำลายฝืดคอมีสองคนในตัวเขาอีกแล้ว

"เออ...กูขอบคุณมึงที่เข้าใจและช่วยกูมาตลอด ต่อไปนี้มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้อีกแล้ว กูจัดการของกูเอง"

"กูอยากบอกมึงอีกเรื่องหนึ่ง อย่าทำให้ลูกหว้าเขาต้องรู้สึกโดดเดี่ยวให้มาก เพราะอาจมีคนอยากทำหน้าที่แทนมึง เมียกูบอกว่าหมอลูกหว้าไปดูดวงวันนี้กับผู้ชาย"

นับบุญฟังจบขบกรามแน่น 'ไอ้หมอเข็มทิศ'...