ภักดิ์พิง My precious one

เพราะเขาเป็นทั้งที่พักพิงทางใจ และยังเป็นผู้ชายที่ภักดีต่อเธอที่สุด
___________________

กานต์ธีรารู้สึกว่างเปล่ากับชีวิตมานานเกินไป ตอนนี้เธอเบื่อกับการที่ต้องตื่นมาใช้ชีวิตซ้ำซากจำเจ เบื่อกับชีวิตที่พ่อไม่รักเธอ น้องชายต่างแม่ก็แย่งตำแหน่งลูกคนโปรดไป เพื่อนสนิทก็เริ่มห่างหายเพราะเรียนกันคนละที่

เธออยากลองเรียนรู้ความรู้สึกที่เรียกว่ารัก อยากใจเต้นแรง อยากรู้สึกดีที่ถูกใครบางคนโอบกอดเอาไว้ให้หายเหงา

ในเวลานั้นจึงตัดสินใจมองหาเป้าหมายใกล้ตัว และใช่…เธอเลือก 'เขา’

ภูวดลคือเพื่อนข้างบ้าน เป็นพี่ชายที่เธอสนิทใจมาตั้งแต่เด็ก

แน่นอนว่าการก้าวข้ามความสัมพันธ์มีความเสี่ยง เธอจึงบอกเขาไว้ตั้งแต่เริ่มแรก

"…พี่ภูจะยังเป็นพี่ที่ดีที่สุดของหนู แล้วหนูก็จะเป็นน้องสาวคนดีของพี่ เป็นแบบนี้ตลอดไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง"

___________________

เขาทิ้งตัวลงนั่งข้างร่างเล็ก ต่างคนต่างหายใจหอบ ท่ามกลางแสงไฟสลัวกลับมองเห็นว่าริมฝีปากของหญิงสาวบวมเป่ง ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีสวย…ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่าลิปสติกบางส่วนมันมาอยู่บนใบหน้าเขาเรียบร้อยแล้ว

รอจนกานต์ธีรากลับมาหายใจด้วยจังหวะปกติ ชายหนุ่มถึงเอื้อมมือไปประคองใบหน้าสวยให้หันมาทางเขา

"น้องธี" เสียงเรียกชื่อเธอดูหวานกว่าปกติ

"อือ"

"จูบพี่"

"อะ อือ" หญิงสาวโน้มใบหน้าเข้าใกล้เขาโดยมีมือใหญ่คอยกำกับ เธอเอี้ยวตัวหันหาเขา มือทั้งสองข้างเกาะบ่าแข็งแรงเอาไว้ ใบหน้าของภูวดลขึ้นสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากยังมีน้ำลายเคลือบไว้อยู่ สายตาของอีกฝ่ายเชื้อเชิญยั่วเย้าเธอแบบที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน กานต์ธีราสาบานได้เลย ว่าภาพใบหน้าของเขาจะตราตรึงอยู่ในหัวสมองของเธอตลอดไปนับจากนี้