พรหมเล่ห์เสน่หา

"เบคกี้บอกเธอยอมมาเป็นมามี้ให้แอลวินด้วยความเต็มใจใช่ไหม"

“ค่ะตามนั้น"

“แค่นั้นจริงเหรอ "

“หมายความว่าอย่างไงคะ?"หญิงสาวทำหน้าฉงน

“ไม่ใช่เธอหวังสูงที่จะได้มาเป็นเมียฉันด้วยหรอกเหรอ บอกไว้ก่อนนะผู้หญิงจืดๆแบบเธอไม่ใช่ สเป็กฉันอย่าหวังสูงมันไม่มีทาง" ความอดทนของบัวชมพูแตกกระเจิดกระเจิงไม่เหลือแล้ว ร่างบางลุกขึ้นทันที

"ค่ะ ฉันจะจำไว้ มีแค่นี้ใช่ไหมคะ"

“ทำไมแค่นี้ทำเป็นไม่พอใจฉันพูดแทงใจดำล่ะสิ" อัลเบิร์ตยังเอ่ยวาจาดูหมิ่นคนตรงหน้าไม่หยุด

"คุณจะคิดยังไงก็เรื่องของคุณ ฉันทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ"เสียงหวานใสเอ่ยรอดไรฟัน

“เชื่อตายล่ะ"อัลเบิร์ตทำหน้ายียวนกวนประสาทที่สุดในความรู้สึกของบัวชมพู

“จะไม่เชื่อก็ตามใจ และขอบอกไว้อีกอย่างนะคะ... คุณก็ไม่เฉียดคำว่าสเป็กของฉันเลยสักนิดเหมือนกัน แค่นี้ใช่ไหมคะ"

บัวชมพูบิดปากอิ่มเล็กน้อยเอ่ยเสียงเยาะๆอัลเบิร์ตควันออกหูเมื่อปากอวบๆนั้นเอื้อนเอ่ยออกมา