ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนางเอก

"ดูคุณไม่เสียใจเลยนะ ที่เรากำลังจะหย่ากัน" เขาคิดว่าเธอ
จะร้องไห้ ฟูมฟาย หรืออย่างน้อยก็มีแววตาเศร้าให้เห็นบ้าง
แต่เปล่าเลย พราวฟ้าไม่มีน้ำตาสักหยด สีหน้าของเธอเรียบเฉย
แววตานิ่งสงบราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กระทบกับสภาพจิตใจ
"แล้วคุณคาดหวังให้ฉันเป็นยังไง ต้องร้องไห้จะเป็นจะตาย
เพราะผู้ชายเลว ๆ เพียงคนเดียวอย่างนั้นเหรอ?" ต่อให้ข้างใน
แตกสลายแค่ไหนเธอก็จะไม่มีทางแสดงความอ่อนแอแบบนั้น
ออกมา
"เหอะ...แค่ผมไม่รักคุณ ผมก็ถูกตัดสินว่าเป็นคนเลวเหรอ?"
นิธิศพูดพลางสังเกตกิริยาของอีกฝ่าย สายตาคมจับจ้องไปยัง
ใบหน้างามของหญิงสาวราวกับต้องการดูปฏิกิริยาทุกวินาที พราวฟ้า
ดูเข้มแข็งกว่าที่เขาคิดไว้มาก ที่สำคัญคือเก็บอารมณ์ได้ดีจนคาดเดา
อะไรไม่ได้
คนฟังเม้มปากแน่น คำว่า ‘ไม่รัก’ ที่หลุดออกจากปากนิธิศเหมือน
ตบหน้าเธอเข้าอย่างจัง ขอบตาหญิงสาวก็แดงขึ้นมา ในขณะที่มือ
ทั้งสองข้างกำเป็นหมัด เธอต้องใช้ความอดทนและสติอย่างมาก
ในการเผชิญหน้ากับเขา
"คุณไม่รักมันก็ไม่ผิดหรอก แต่ที่ผิดคือ คุณไม่รัก แต่กลับทำ
เหมือนว่ารัก ทำให้ฉันเชื่อ ทำให้ฉันเผลอรักคุณ จนถึงขั้นแต่งงาน
ทั้งที่ความจริง มันไม่มีอะไรเลยมาตั้งแต่แรก"
แม้แต่ความจริงใจเธอก็ไม่เคยได้รับจากเขา และเมื่อย้อนนึกถึง
รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความอบอุ่นที่เคยได้รับในวันวาน ก็เริ่ม
ไม่แน่ใจว่าทั้งหมดนั้นคือความรู้สึกจากใจจริง ๆ หรือแค่ละครฉากหนึ่ง
"โทษผมคนเดียวก็ไม่ได้นะ เพราะคุณก็ไม่ระวังตัว ไม่ระวัง
ใจเอง"
พราวฟ้ายังคงยิ้ม แม้ภายใต้รอยยิ้มนั้นจะเต็มไปด้วยความบอบช้ำ
และความเจ็บปวดที่กำลังกัดกินหัวใจทีละนิด เธอไม่อยากจะเชื่อ
เลยว่านิธิศจะพูดจาเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้
"ชั่ว! แล้วยังหาข้อแก้ตัวอีกนะคะ โทษทุกอย่างยกเว้นตัวเอง
ฉันเชื่อแล้วว่าการศึกษาและสังคมที่ดีมันดึงคุณให้สูงขึ้นตามไม่ได้
จริง ๆ"
*** แนะนำโหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
(โหลดผ่านเว็บ และผ่านระบบAndroidจะถูกกว่า)