วิหารวิปลาส

หากความกลัวที่เก่าแก่และทรงพลังที่สุดคือ ‘ความกลัวในสิ่งที่ไม่รู้’ เขาก็คงจะเป็นคนที่เข้าใจห้วงอารมณ์นี้ได้อย่างถ่องแท้

"ที่นี่ที่ไหน?" "นายชื่ออะไร?" "ฉันคือใคร?" ภายในเคหสถานแปลกประหลาดนี้ เขาไม่รู้อะไรเลย นอกจากความต้องการค้นหาตัวตน

ทว่าเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วแขกที่ไม่ได้รับเชิญปรากฏกาย บางสิ่งที่โฉดชั่วจากบรรพกาลก็ออกไล่ล่าเขาอย่างไร้ความปรานี

กลิ่นเหม็นไร้ชื่อเรียกอบอวลในความมืดมิด ดวงตาสีแดงอาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่ได้เห็น ก่อนที่เลือดจะถูกหลั่งดั่งสายธารแห่งความวิปลาส