ผมจะเป็นทุกอย่างให้คุณ

"คุณต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตัวของคุณเองนะครับ"

เอวาริณณ์เม้มริมฝีปากแน่น ทุกสิ่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าพูดเป็นความจริงทุกอย่างจนไม่อาจปฏิเสธได้

"นอกจากตัวคุณเองแล้ว คุณช่วยอยู่เพื่อผมได้ไหมครับ" ฟินิกซ์เอ่ยเสียงเว้าวอนอย่างที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน "ผมเห็นคุณเจ็บมากเท่าไหร่ ตัวผมก็ยิ่งเจ็บปวดไปด้วยไม่ต่างกัน ถือว่าเป็นคำขอร้องของผมนะครับ"

"คุณเค.." ด้วยไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมีคนพูดปลอบประโลมใจเธอ ใจที่มันแตกสลาย นอกจากน้ำหนาวแล้วยังมีเขา.. เอวาริณณ์ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้จุดประสงค์ในน้ำตาเม็ดโตที่กลิ้งลงมาบนแก้มนั้นต่างออกไป "ฉัน...ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปค่ะ"

ฟินิกซ์ยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจพร้อมกับรวบร่างของคนที่ยอมกลับมาเข้มแข็งอีกครั้งเอาไว้ในอ้อมแขน "ขอบคุณมากเลยนะครับ ขอบคุณจริง ๆ"

"ฉันขอโทษนะคะ ที่เมื่อกี้ตีคุณ แถมยังพูดจาไม่ดีอีก.." เธอเอ่ยเสียงแผ่วอย่างรู้สึกผิด "ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ค่ะ ตอนนี้ฉันมันอ่อนแอไปหน่อย แต่ฉันจะพยายามแข็งแกร่งขึ้นให้ได้ แม้จะยากแค่ไหนก็ตาม"

"ค่อยเป็นค่อยไปนะครับ ผมจะคอยอยู่เคียงข้างคุณตรงนี้นะ"



……


"มีอะไรก็รีบคุยมา กูมีธุระต้องไปทำต่อ" ฟินิกซ์เอ่ยเสียงเรียบ วันนี้เขามีแผนอยู่ในหัวว่าจะต้องเข้าไปที่บริษัทเสียหน่อย ตามคำเรียกกึ่งบังคับของพี่ชายคนโตอย่างฮอว์ค "ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระกูต่อยมึงสองคนหน้าหงายแน่"

"เรื่องนี้มีสาระพอไหมวะ" ฌอนกระแอมไอแล้วเปิดประเด็นขึ้น "เรื่องที่กูเห็นมึงกินข้าวกับสาวอยู่ที่ซีเคมอลล์ ติ่มซำมันอร่อยไหมวะเพื่อน ไม่ชวนกูสองคนไปกินด้วยล่ะคร้าบ"

ฟินิกซ์หนังตากระตุกขึ้นมาทันที ไม่คิดว่าเลือกห้องทานอาหารแบบวีไอพีแล้วจะยังมีคนตาดีอย่างเพื่อนสนิทของตนผ่านไปเห็นได้ "มึงเห็นได้ไง.."

"เชี่ย มึงยอมรับแล้ว" ฌอนดีดนิ้วดังเป๊าะ "ตอนแรกกูก็ไม่มั่นใจว่าใช่มึงหรือเปล่า เพราะมึงเคยบอกว่ายังไม่ได้เล็งสาวที่ไหนเอาไว้นี่หว่า ทีนี้ก็แปลว่ามึงพาใครบางคนไปแดกติ่มซำด้วยจริง ๆ บอกกูกับไอ้เจย์มาเดี๋ยวนี้ว่าใคร"

"แล้วพวกมึงจะเสือกให้ได้อะไรขึ้นมาเนี่ย" ฟินิกซ์เฉไฉไปเรื่องอื่น เขาพลาดเข้าแล้วที่ดันไปยอมรับออกมาด้วยตัวเอง "ไม่เสือกเรื่องกูซักเรื่องก็ได้มั้ง"