ทัณฑ์รักเจ้าเวหา

**เล่มนี้จัดทำขึ้น เพื่อน้อง ๆ วัยใสค่ะ**

ผู้พันหนุ่มค่อย ๆ เอนกายลงนอนข้าง ๆ หญิงสาวที่เขาเห็นเธอนอนหลับตา พลันดวงตาคู่สวยก็ลืมตา ตามด้วยเสียงแหลมเล็กชนิดแปดหลอด
“ว้ายยย! นี่คุณ ขึ้นมานอนบนเตียงทำไม”
“ฮื้อ...เธอมีปัญหาอีกแล้ว ก็นี่มันเตียงนอนของฉัน จะให้ฉันไปนอนที่ไหนล่ะ
“แต่...มันไม่เหมาะ!”
“ไม่เหมาะยังไง ก็ตกลงกันแล้วว่าเธอจะต้องอยู่ในสายตาของฉัน ถ้าฉันห่างเธอ แล้วเธอจะอยู่ในสายตาของฉันได้ยังไง เธอนี่แปลกเสียจริงเชียว” นี่เธอผิดหรือ ที่คิดจะปกป้องตัวเองน่ะ ผู้ต้องหาหมาด ๆ อย่างเธอคิด
“ไม่ได้นะ! ยังไงมันก็ไม่ได้...คุณจะไปนอนที่ไหนก็ไป"
“แล้วเธอจะให้ฉันไปนอนที่ไหนล่ะนัดชา” ผู้พันหนุ่มลากเสียงยาวเสมือนกับเบื่อหน่ายเสียเต็มประดา แล้วเสแสร้งแกล้งขู่เข้ม
“ฉันเริ่มจะหมดความอดทนแล้วนะ แล้วถ้าฉันหมดความอดทน เธอก็ต้องระเห็จไปนอนในคุกทหารอย่างไม่ข้อแม้นแน่”
“ฮึ! คุกอีกแล้วเขารู้ว่าเธอกลัวก็ยิ่งขู่ ณ เวลานี้มันตัดสินใจอยากเสียจริงระหว่างสัตว์เลื้อยคลานที่อยู่ในคุกทหาร กับร่างบึกบึนที่ถือวิสาสะนอนเหยียดยาวอยู่นี้....