ปลายทางนี้มีรักแท้ (หนังสือเสียง)

นามปากกากวีกัลยา กับนิยายรักฮีลใจสาวใหญ่
-ปลายทางนี้มีรักแท้-
จากลูกหนี้ก้นครัวขยับเข้ามาอยู่ในห้องนอนในฐานะเมียกำมะลอ และคงเป็นแบบนั้นไปจนหมดสัญญาใช้หนี้ ถ้าไม่เพราะปมผ้าขนหนูหลุดในคืนนั้น
-------------
ห้องนอนในเรือนน้อยสีขาววันนี้เหมือนจะเล็กลงกว่าทุกครั้งที่ฟ้าใสเคยเข้ามาทำความสะอาด
น่าจะเพราะคนตัวโตที่ยืนพิงประตูอยู่
"คุณจะไปไหน" เขาบุ้ยหน้ามายังข้าวของหอบใหญ่ที่เธอกอดไว้แนบอก
"ไปอาบน้ำที่ห้องค่ะ แล้วจะไปนั่งทำงานสักพัก ง่วงแล้วค่อยกลับเข้ามานอน" เธอบุ้ยหน้าไปยังผ้านวมผืนหนาพร้อมหมอนและผ้าห่มที่วางอยู่ชิดหน้าต่าง
"งานของคุณอยู่ที่นี่ ในห้องนี้" เขาเปลี่ยนมายืนกางขาออกนิดๆ ยกมือกอดอก ยิ้มมุมปาก
ไม่รู้เธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าดวงตาเข้มคู่นั้นมันส่อเจตนาไม่บริสุทธิ์
กลัวเหรอ ไม่หรอก มันทำอกใจเธอหวามไหวไปหมดต่างหาก
ไม่ได้นะ มันจะเกิดขึ้นตั้งแต่คืนแรกไม่ได้ มันยังมีเรื่องต้องเตรียมการอีกเยอะ เพื่อให้งานภรรยากำมะลอนี้ผ่านไปได้ด้วยดี
ฟ้าใสสูดลมหายใจเข้าลึก ยิ้มสุภาพให้เจ้าหนี้ก่อนพูดเสียงนุ่มนวล "ขออนุญาตใช้ห้องน้ำนะคะ"
เธอรีบเดินเข้าห้องน้ำ ไม่กล้าหันไปมองว่าเจ้าของห้องทำหน้าแบบไหน
ขอไปเตรียมตัวเตรียมใจในห้องน้ำสักพักก่อน

เตรียมใจไว้ขนาดไหนก็คงไม่พอ ถ้าเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วเจอภาพแบบนี้
ผู้ชายตัวสูงผิวขาวมีกล้ามเนื้อสวยนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวยืนหันข้างพิงผนัง
แค่เปิดประตูห้องน้ำออก เดินก้าวเดียวหน้าเธอก็แทบจะทิ่มไปตรงซอกคอเขาแล้ว
ได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ นั่นแล้วฟ้าใสของขึ้น เธอไม่ได้มองหน้าเขาหรอกตอนที่เดินเบียดแล้วเอามือไล้เบาๆ ที่หน้าท้องแกร่ง
‘คิดว่าอ่อยเป็นคนเดียวหรือไง’ เธอหันไปส่งยิ้มท้าทายให้ตอนได้ยินเสียงเขาสูดลมหายใจเข้าลึก
เธอไม่ใช่สาวน้อยวัยสิบแปดจะได้ขวัญกระเจิงกับลีลาการอ่อยระดับนี้
แต่ชัยชนะของเธอช่างมีอายุสั้นเสียเหลือเกิน เมื่อมือแข็งคว้าเอวแล้วรวบเข้าไปกอดไว้แน่น
"คุณ คุณจะทำอะไร"
"เสียงสั่นเชียว ไม่เห็นเก่งเหมือนเมื่อกี้นี้เลย" เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหู
"ปล่อย" เธอขึ้นเสียงใส่เขา
"ไม่"
"ไม่ปล่อยใช่ไหม" เธอกระชากทีเดียวผ้าขนหนูสีขาวก็ร่วงลงพื้น
"เฮ้ย!" ชิงดวงร้องลั่น

ซื้อผ่านหน้าเว็บราคาน่ารักกว่าค่ะ