เมื่อหัวใจว่างเปล่า

เมื่อหัวใจว่างเปล่า

*** สปอยล์เนื้อหา ***
"ไม่สบายเหรอครับ" ว่าแล้วก็ช่วยประคองคนตัวเล็ก ไอร้อนแผ่ซ่านจากตัวเธอทำเอาอดเป็นห่วงไม่ได้
"ปล่อยนะ เอวาจะไปหาหมอ" พยายามผลักอีกคนออกห่าง แต่แรงอันน้อยนิดไม่สะทกสะท้านต่อเขาสักนิดเดียว
"เดี๋ยวพี่พาไปหาหมอนะครับ" ถ้อยคำดังกล่าวเปล่งออกจากปากหยัก เอวาลินหันขวับมองคนตรงหน้า
"ได้ยินว่าช่วงบ่ายมีประชุมไม่ใช่เหรอคะ"
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่ยกเลิก"
"เฮอะ! คนที่เคยไล่ให้เอวาไปหาหมอเองแบบพี่เลออนเนี่ยนะ จะยอมยกเลิกประชุมง่าย ๆ" ยกยิ้มมุมปากด้วยความรู้สึกสมเพช
"เพื่อเอวาพี่ยอมทุกอย่าง"
"เมื่อหลายเดือนก่อน เอวาเคยขอร้องให้พี่พาไปหาหมอ จำได้ไหมเคยพูดแบบไหนกับเอวา" เงยหน้ามองคนตัวโต วินาทีต่อมาหยาดน้ำตาไหลอย่างกลั้นไม่ได้
"เอ่อ คือ พี่"
"วันที่เอวาป่วย เอวาต้องการพี่เลออนมากที่สุด ทั้งโทรหาและส่งข้อความ แต่สิ่งที่พี่ตอบแทนเอวาคือความเฉยชา ฮึก ฮือ ๆ" เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น
"พี่ขอโทษ" ชายหนุ่มคว้าแม่ของลูกเข้าสู่วงแขน ราวกับต้องการปลอบโยนจิตใจหญิงสาว เขาไม่มีอะไรจะแก้ตัวทั้งนั้น รู้ตัวดีว่าทำผิดต่อเธอมากเกินไป
"เอวาทำอะไรผิดกับพี่เลออนเหรอคะ ทำไมถึงได้ใจร้ายกับเอวาจัง ถ้าพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเอวา ก็อย่าตอบรับคำสารภาพรักของเอวาสิ" หลังจากพูดจบ เอวาลินปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อับอาย เธอรู้สึกเหมือนใจจะฉีกขาดเป็นชิ้น
"ฮึก ฮือ ๆ เอวาทำอะไรผิดนักหนา ตอบมาสิ" กำปั้นน้อย ๆ ทุบตีอกแกร่งอย่างระรัว