อีกครั้งที่หนีไม่พ้นเขา

ชายหนุ่มฉุดพลับพลึง โสภาวรรณเข้าไปในห้องลับห้องหนึ่งระหว่างเดินกลับไปที่รถสปอร์ตคันสีดำแลดูหรูหรา
“คุณปล่อยฉันนะ คุณกำลังจะทำอะไรฉัน คุณรู้ตัวบ้างไหม คุณช่วยมีสติบ้างหน่อย?”
หญิงสาวพยายามช่วยพูดเพื่อเรียกคืนสติของปราชญ์ คงเพราะเธอรู้ดีว่าเขาได้ดื่มไวน์เข้าไปเป็นจำนวนมาก
แต่ทว่าดูเหมือนไม่ได้ผลเมื่อปราชญ์เริ่มมอบจูบร้อนแรงให้เธอแล้ว
เธอไม่ยอมอยู่เฉยแน่ เธอจึงผลักร่างสูงโปร่งออกอย่างตั้งใจ
“คุณไม่มีสติมากไปแล้ว คุณช่วยมีสติให้มากหน่อย เราจะต้องรีบกลับบ้านแล้วนะ มันดึกมากแล้ว”
ไม่ว่าหญิงสาวจะพูดเพื่อเหตุผลอะไรคล้ายกับว่าไม่สำเร็จผลอยู่ดี
ปราชญ์ ปฐมเดชทำการถอดเสื้อและกระโปรงของหญิงสาวในทันที
ต่อด้วยมอบจูบเร่าร้อนให้เธออีกรอบหนึ่งก่อนส่งสอดลิ้นใหญ่ๆ เข้าไป…
ไม่นานนักเขาดูดดื่มปากเล็กด้วยความรู้สึกหิวกระหายราวกับว่าหมาป่าหิวเนื้อ เหตุเพราะอดอยากมาหลายวัน
พลับพลึงไม่สามารถดิ้นหลุดออกได้จากร่างกายแข็งแกร่งๆ ของเขา
ต่อให้เธอออกแรงไปมากแค่ไหน เธอก็ยังต้องตกอยู่ภายใต้ร่างกายแข็งแกร่งนั้นอยู่ดี…