หวานใจนายหมาป่า - Wolf เล่ม 2

‘คลืน ๆ เปี๊ยง ๆ’
แสงฟ้าแลบ เสียงฟ้าร้องคำรามดังก้องสะท้อนไปทั่วพื้นที่ ประกอบกับแรงลมที่พัดโถมกระหน่ำอย่างแรงจนต้นไม้ริมทางเดินในสวนสาธารณะหักโค่นลงมาหลายต้น
‘แถบ ๆ ๆ’
เสียงฝีเท้าของคนสองคนกำลังวิ่งราวกับตามหาอะไรสักอย่างไปทั่วบริเวณ และเสียงฝีเท้านั้นเป็นเสียงฝีเท้าของศรและสินที่กำลังวิ่งฝ่าฝนมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ราวกับกำลังตามหาใครบางคนไปทั่วทั้งสวน ความกังวลในใจทำให้ทั้งคู่ต้องสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อค้นหาอย่างร้อนรน แต่ไม่ว่าจะกวาดมองไปทางไหนกตาม ก็ยังคงไม่พบเงาของใครเลยแม้แต่คนเดียว
พวกเขาหยุดนิ่งชั่วครู่ด้วยท่าทางหอบเหนื่อย จากการวิ่งตามหาบางคนอย่างไร้จุดหมาย
"ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ"
"เจอร่องรอยบ้างไหม ศร" สินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย หลังจากวิ่งมาทั้งคืน
"ไม่มีร่องรอยอะไรเลย" ศรตอบสั้น ๆ
ทันใดนั้นเสียงฟ้าร้องดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่สายฟ้าฟาดลงมาอย่างรุนแรงยังอีกฟากหนึ่งของสวนสาธารณะ
ศรชะงักทันที แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางของเสียงหัวใจเต้นแรงด้วยลางสังหรณ์ร้าย เขามั่นใจว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเจ้านายของเขาแน่นอน!
พวกเขารีบวิ่งไปยังต้นตอของเสียง แต่กลับมาช้าไปเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น
ลำธารผู้ที่เดินลัดเลาะผ่านสวนสาธารณะในค่ำคืนฝนตกกระหน่ำ ลมกันโชกแรงราวกับพายุ และค่ำคืนนั้นเองในระหว่างทางกลับที่เขาเดินกลับไปยังที่พัก เขาไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับบางสิ่งบางอย่างที่เป็นจุดเปลี่ยนชีวิตของเขาไปตลอดกาล
ลำธารเจอสุนัขตัวหนึ่งนอนซุกตัวเปียกปอนอยู่ใต้พุ่มไม้สูงเพียงระดับสะโพก มันนอนตัวเปียกปอนด้วยท่าทางหนาวสั่น ดวงตาสีเทาอ่อนส่องเป็นประกาย วาววับอย่างแปลกประหลาด ราวกับซ่อนความหมายบางอย่างอยู่ในแววตา และนั่นคือ "สายฟ้า" อินิม่าหมาป่าขาวหนุ่มผู้ที่ติดอยู่ในร่างเจ้าตูบตัวสีขาว ขนยาว น่ารัก
ความอ่อนโยนและรักสัตว์โดยธรรมชาติทำให้ลำธารไม่อาจเมินเฉยกับภาพเจ้าตูบที่นอนขดตัวเปียกปอนอยู่ใต้พุ่มไม้เตี้ย ๆ นั้นได้ เนื้อตัวของมันสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ เขาจึงตัดสินใจอุ้มเจ้าตูบที่กำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบากนั้นพากลับไปยังคอนโดมิเนียมของตนด้วยความห่วงใย