เปลี่ยนวิวาห์เผด็จการเป็นรักหวานปานน้ำผึ้ง 80's

เสวี่ยม่านเคยเป็นเด็กที่ถูกลักพาตัวไปเป็นทาสในชนบท เธอเกิดใหม่ในร่างของคุณหนูที่ถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก เพราะดันประสบเหตุการณ์ที่เขาทำให้เธอต้องเสื่อมเสีย ครอบครัวสามีไม่ได้อยากได้เธอมาเป็นสะใภ้ โดยเฉพาะแม่สามีที่อคติ แล้วยังต้องย้ายตามนายพลเซี่ยป๋อชวนไปประจำค่ายทหารอยู่ในชนบทอีก คุณหนูที่มือไม่เคยเปื้อนดิน จะทนไหวได้อย่างไร
แต่...บังเอิญว่าเธอไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม เธออึด ถึก ทน พร้อมสู้ทุกสถานการณ์ ทำได้ทุกอย่างไม่ให้ตัวเองต้องถูกสามีมองด้วยสายตาสมเพชเวทนาทุกเมื่อเชื่อวัน เป็นภาระที่เขาจำใจรับผิดชอบ
ต่อจากนี้ขอแค่สามีให้เกียรติเธอบ้างก็พอ มองเธอเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีค่าเท่าเทียมกับคนทั่วไป ไม่ต้องการถูกข่มเหงรังแก เท่านี้ชีวิตเธอก็คงสุขล้ำปานน้ำผึ้งโดยที่ไม่ต้องกลัวใครมารังแกแล้ว
แต่ปมในใจจากอดีตชาติที่ฝังรากลึก จะลบมันทิ้งไปได้จริง ๆ หรือ?
..........
"ผมจะรับผิดชอบ ต่อให้คุณไม่เต็มใจก็ตาม"
รับผิดชอบอะไร? เธอแค่หนาว ตอนนี้ขอแค่มีชีวิตรอดจากสภาพอากาศแบบนี้ก่อนก็พอ ซึ่งดูเหมือนว่าเขาเองก็คิดเหมือนกัน มือสากลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังแบบบาง ก่อนจะวกมาด้านหน้าเพื่อกอบกุมทรวงอกอวบใหญ่เกินตัวของเสวี่ยม่าน เธอตกใจเล็กน้อยที่เขากำมันแน่น เพราะไม่เคยให้ใครแตะต้องสัมผัสมาก่อน
"อ๊ะ...อื้ม...อย่าค่ะ"
ถึงไม่มีสติ กระนั้นหญิงสาวก็รู้สึกได้ว่ามันกำลังเริ่มเลยเถิด เธอกำลังถูกผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ลวนลามอยู่ใช่ไหม แม้พยายามขืนตัวหนี ซึ่งพอเธอมีท่าทีเช่นนั้นก็ดูเหมือนจะทำให้เขามีสติมากขึ้นจนหยุดการกระทำของตัวเอง
เสียงลมหายใจถี่กระชั้นริมใบหูฟังแล้วชวนให้ร่างทั้งร่างเกร็งไปหมด เธอเริ่มบดเบียดเข้าหาความอบอุ่นจากร่างใหญ่อีกครั้ง ทำให้เขาเผลอไผลสัมผัสร่างกายของเธอมากกว่าเดิมอีกรอบ สถานการณ์วนเวียนไปเช่นนี้ แต่ไม่เคยถึงที่สุดสักที เมื่อเขาหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ได้ทันเสมอ
"ถ้าหากยังไม่มีใครมาช่วยเรา ผมคงทนได้อีกไม่นาน"
เสวี่ยม่านตื่นขึ้นมาด้วยด้วยอาการสับสนเป็นอย่างมาก ความฝันดังกล่าวดูเลือนรางแต่ชัดเจน เหมือนมันเคยเกิดขึ้นจริงมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น เธอกะพริบตาเพื่อไล่ความงุนงง แต่แปลกจัง! ทำไมเพดานห้องดูไม่คุ้นตาเลยล่ะ
‘ทั้งเก่า ทั้งโทรม หลอดไฟทังสเตนแบบนั้น ยังมีคนใช้อีกเหรอ’
อยู่ ๆ ความทรงจำมากมายที่ไม่ใช่ของเธอก็ถาโถมขึ้นมาเต็มไปหมด ราวกับเฉลยทุกอย่างว่าเธอไม่ใช่เสวี่ยหม่านม่านอีกต่อไป ตัวตนตอนนี้คือเสวี่ยม่าน หญิงสาวที่อยู่ในยุค 80 ซึ่งมีชื่อคล้ายเธอต่างหาก มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย
"ตื่นแล้วเหรอ อาการไข้ดีขึ้นหรือยัง"
ชายหนุ่มที่อยู่ในความฝันปรากฏตัวตรงหน้า ทำให้ดวงตาคู่สวยเบิกโพลง ใบหน้าแดงซ่านเมื่อภาพความฝันที่นัวเนียกันมันชัดเจนเหลือเกิน
"เราเป็นสามีภรรยากันแล้วใช่มั้ยคะ"
..........
ฝากนิยายคลั่งรักของไรต์ด้วยนะคะ
เรื่องนี้เป็นแนวพัฒนาความสัมพันธ์ของสามีภรรยาที่ต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นแนวครอบครัว นางเอกมีปมในใจเรื่องเกี่ยวกับเด็กถูกลักพาตัวและการค้ามนุษย์ ซึ่ง...ไรต์ไม่ได้ตั้งใจเขียนให้มันตรงกับสถานการณ์ช่วงนี้เลยค่ะ เริ่มเขียนก่อนมีข่าว พอมีข่าวก็เป็นกระแสช่วงจะวางแผงพอดี จังหวะโบ๊ะบ๊ะมากค่ะ
ยังไงก็ฝากสนับสนุนผลงานกันด้วยนะคะ รักนักอ่านทุกท่านค่ะ