Bad lust bad love. หลง ลืม รัก

"กูรักมัน รักมากจริง ๆ รักจนยอมโง่ รักจนยอมเจ็บ รักจนยอมปวด ยอมให้มันเหยียบย่ำหัวใจ บดขยี้ความซื่อสัตย์และจงรักภักดีของกู ถึงมันจะทำเรื่องเหี้ยกับกูกี่ครั้ง กี่หน กูก็หยุดรักมันไม่ได้..."

"ความรักแม่งเป็นสิ่งที่โคตรเข้าใจยาก ยิ่งเราพยายามวิ่งไล่ มันจะวิ่งหนี แต่พอเราหนีมันกลับวิ่งตาม บางทีปล่อยให้มันทำเหี้ยแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ก็ดีเหมือนกัน วันหนึ่งเมื่อความอดทนของมึงสิ้นสุด วันนั้นแหละที่มึงจะเป็นอิสระอย่างแท้จริง"

"กูเจ็บ กูเสียใจทุกครั้งที่รู้ว่ามันทรยศหักหลัง แต่กูไม่รู้ว่า ทำไมกูถึงยังรัก...กูถึงยังรอ ให้มันกลับมาหากู...กูรักมัน...รักมัน...ทั้งที่รู้ว่าบางทีมันอาจไม่เคยรักกูเลย แต่กูก็หยุดรักมันไม่ได้

"แค่ต้องการรักใครสักคน มันต้องเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอวะ?"







** เมื่อรักอันบริสุทธิ์ ถูกแทนที่ด้วยการถูกคนที่รัก ทอดทิ้ง.... การรอคอยใครสักคน อย่างโดดเดี่ยว เดียวดาย



"คืนนี้ถึงมึงไม่ได้นอนกอดพี่เป้ แต่มึงมีพวกกูนอนประกบสองคนเชียวนะ สองรุมหนึ่งเชียวนะมึง" มือวางลงไปบนเรือนผมนุ่มเส้นบาง จากนั้นลูบเลื่อนลงไปตามส่วนกลมกลึงของสะโพกนุ่ม

"ไอ้เหี้ยจอม ไอ้คนทะลึ่ง"

"ดัดจริตนะมึง ทีกับพวกกูทำสะดีดสะดิ้ง เดี๋ยวจับปี้คลายเศร้าซะนี่"

"ไอ้เหี้ยไม้ ไอ้คนจัญไร"

"มึงด่ากูอีกที กูจะจูบให้ปากเจ่อเลย..."