เยียนหลินทะลุมิติมาปลูกผักเลี้ยงน้องแฝดพร้อมมิติลับ

นางไม่ได้กลัวความตายแต่นางห่วงน้อง! นางมองไปที่ร่างเล็กๆ สองร่างที่ถูกกันไว้มุมหนึ่ง เยียนหลานและเยียนลู่ร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง พยายามดิ้นรนจะเข้ามาหาพี่สาว
ข้าตายไม่ได้... ถ้าข้าตาย... น้องต้องตายแน่!
"นังปีศาจ" สวีซื่อเดินเข้ามายืนตรงหน้าเยียนหลิน ถ่มน้ำลายใส่ "เห็นรึยัง นี่คือจุดจบของคนที่กล้าต่อต้านข้าพอเจ้าตาย เด็กแฝดนั่นข้าจะเอาไปขายเป็นทาส ฮ่าๆๆ"
"เงียบเถอะ" เยียนหลินเอ่ยเสียงเรียบ แม้จะอยู่ในสถานการณ์นี้ "เสียงของเจ้า มันน่ารำคาญ"
"หนอย!" สวีซื่อโกรธจนหน้าสั่น นางหันไปหาผู้ใหญ่บ้าน "ท่านผู้ใหญ่บ้าน จุดไฟเลยค่ะ อย่ารอช้า"
ผู้ใหญ่บ้านเมิ่งรับคบเพลิงที่จุดไฟแล้วมาถือไว้ในมือที่สั่นเทา เขาเดินเข้ามาใกล้กองฟาง
"เยียนหลิน" เขาเอ่ยเสียงเครือ
"นี่คือชะตาของเจ้า หากเจ้าเป็นมนุษย์ ก็จงยอมรับ หากเจ้าเป็นปีศาจ ก็จงกลับไปสู่ที่ของเจ้าซะ"