พี่ชัชชนอย่าหยอกเล่น ระวังปลาเลียปาก

คำโปรย

เพราะอยู่จุดสูงสุดมาโดยตลอด ทั้งหน้าตาดี เรียนเก่ง รวย เป็นทายาทของเศรษฐีหมื่นล้าน มีเงินใช้ไม่หมดไม่สิ้นตลอดทั้งชาติ ปรินทร์จึงแทบไม่เคยถูกปฏิเสธเลยสักครั้ง เขามั่นใจในตัวเอง อีโก้สูงราวกับตึกใบหยก มั่นใจว่าจีบใครอย่างไรก็ติด จนกระทั่งวันหนึ่งเดินหน้าจีบชายหนุ่มหน้าตาดีผู้หนึ่ง แล้วโดนปฏิเสธอย่างไม่ไว้หน้า

"พี่นั่งด้วยได้ไหมครับ"

"อ้อ ไม่ได้ครับที่เต็ม"

"ความจริงตรงนี้ว่างนี่ครับ"

"ไม่ครับ ผมเอาไว้วางกระเป๋า ไม่เห็นเหรอครับ"

พฤติกรรมกวนประสาทเช่นนี้ทำให้ปรินทร์หงุดหงิดขึ้นมาทันที แต่ก็พยายามสงบสติอารมณ์ ทว่าพอถามถึงสาเหตุ ร่างโปร่งกลับหัวเราะแล้วตอบคำถามด้วยน้ำเสียงไม่น่าฟัง

"ทำไมจู่ๆ น้องถึงปฏิเสธพี่ครับ เพราะพี่ดูไม่น่าไว้ใจเหรอ"

"เปล่า คุณแค่ไม่หล่อในสายตาผมเท่านั้นเอง"

"..."

"แต่ถ้าเป็นเพื่อนคุณผมโอเคนะ อยากนั่งด้วยกันหรือเปล่าล่ะ"

//
นิยายแนวพระเอกกับนายเอกศีลเสมอกัน
แนะนำให้ซื้อผ่านหน้าเว็บ แล้วจึงอ่านผ่าน meb เนื่องจากจะได้ราคาถูกที่สุด

ใครอ่านจบแล้วรบกวนกดรีวิว 5 ดาวให้ด้วยน้า ขอบคุณค่า
นามปากกา วาชินี