นิทราโยธยา มหาพฤกษาแห่งทิศประจิม

สัตว์ลึกลับ ทะยานโบยบินเหนือท้องฟ้า สำแดงอำนาจประกายเป็นเสียงแห่งฟ้าร้องฟ้าผ่าสลับกันไปมา จ้องมองหาศัตรูที่หลบหนี ไล่ติดตามหวังจะดับลมหายใจของผู้ที่คิดท้าทาย แล้วมันก็ได้เห็นเกวียนเล่มนั้นที่กำลังหลบหนีอยู่ มิรอช้าสยายปีกเต็มกำลังโผลงเข้าใส่

ระหว่างเสียงอันน่าสะพรึงกลัวนั้น บุญ ทราบถึงที่มาของเสียงได้ดี ผนวกกับสายลมที่พัดผ่านเข้ามาในระยะกระชั้นชิด มินานสัตว์ลึกลับตัวนั้นต้องไล่ตามมาทันเป็นแน่

"มิได้การแล้ว! ลากเกวียนต่อไป ทุกคนจะตกเป็นเป้าหมายของสัตว์ตัวนั้น มันไล่ตามมามิลดละ ดุจจะมิยอมให้ผู้ใดออกจากป่านี้ได้ ข้าต้องทำกระไรสักอย่างแล้ว!"

"เอ็งจะทำกระไร? พลานี้ต้องรีบตัดสินใจแล้วนะ!" อ้ายผาถามไถ่ มิทันที่บุญจะได้เอ่ยวาจาใดโต้ตอบ ก็เห็นเงาของสัตว์ลึกลับโผล่มาแต่ไกล

"รีบนำเกวียนหลบเข้าไปในเงาของต้นไม้ใหญ่ก่อนเถิด!"

บุญสั่งกำชับอีกครั้ง ก่อนจะแล่นเกวียนผ่านเงาต้นไม้ใหญ่ไปเพียงครู่ จากนั้นก็โผล่ออกไปอีกทางหนึ่ง มีเกวียนและคนลากปรากฏอยู่ กลายเป็นเป้าหมายของสัตว์ลึกลับให้ติดตามไปได้

"หวังว่าบุญจะมิเป็นกระไร รีบออกเดินทางกันเถอะ แม่หญิง อย่าให้การเสียสละครั้งนี้ต้องสูญเปล่า!"