ภูตสวาท พลิกบัลลังก์

ภูตสวาท พลิกบัลลังก์



ภูตบุปผาอสรพิษ ที่ตื่นขึ้นจากการหลับใหลนับพันปีในสภาพอ่อนแอ จำต้องดูดกลืนพลังปราณบริสุทธิ์จากประมุขพรรคมาร ผู้เย็นชาและเกลียดชังเผ่าพันธุ์อสูร เพื่อรักษาชีวิต... ทว่ายิ่งบำเรอกลับยิ่งผูกพัน ยิ่งดูดกลืนกลับยิ่งถูกกลืนเสียเอง



"ในวังจันทราดับสูญแห่งนี้ ผู้ใดกระหาย...ผู้นั้น...คือทาส!"



ณ ยอดเขาที่ถูกทอดทิ้งเหนือกาลเวลา "วังจันทราดับสูญ" คือกรงขังน้ำแข็งที่งดงามที่สุดในสามภพ

ที่นั่น... ประทับด้วย ‘เสวี่ยหลิน’ ประมุขพรรคมารผู้ปกครองความมืดมิด นางคือเทพธิดาจันทราผู้ถูกสาป คือน้ำแข็งหมื่นปีที่ไร้หัวใจ นางฝึกปรือ "คัมภีร์น้ำแข็งดับสูญ" จนบรรลุขั้นสูงสุด แลกมาด้วยพลังอำนาจที่ทำให้ทั่วหล้าสยบ แต่ก็ต้องแลกด้วย "คำสาป" อันเยียบเย็น ปราณหยินที่บริสุทธิ์และรุนแรงที่สุด กำลังกัดกินร่างกายนางจากภายใน... ทุกคืนจันทร์เพ็ญ คือความทรมานราวกับร่างจะแหลกสลายเป็นธุลีน้ำแข็ง นางเกลียดชังความร้อน นางรังเกียจการสัมผัสและนาง... กำลังจะตายอย่างโดดเดี่ยวด้วยพลังของตนเอง

ในขณะเดียวกัน... ลึกเข้าไปในป่าต้องห้ามที่ถูกผนึกไว้พันปี "บางสิ่ง" กำลังตื่นขึ้น...

‘เหมยเซียง’ ภูตบุปผาอสรพิษตนสุดท้าย... ลืมตาขึ้นมาในสภาพเหี่ยวเฉาใกล้ดับสูญ พลังเวทที่เคยสะเทือนฟ้าดิน บัดนี้เหลือเพียงลมหายใจรวยริน เผ่าพันธุ์ของนางถูกล่าสังหาร ร่างทิพย์ของนางกำลังจะสลาย หนทางรอดเดียว... คือการ ดูดกลืน นางต้องการ ปราณหยิน ที่เข้มข้นและบริสุทธิ์ที่สุดเพื่อต่อชีวิต เพื่อเบ่งบานอีกครั้ง

โชคชะตา (หรือนรก) นำพาสองสิ่งที่อยู่คนละขั้วโลกมาพบกัน... เมื่อเหยื่อที่กำลังจะตายลอบเข้าวังผู้ล่าที่เย็นชาที่สุด เมื่อเสวี่ยหลิน พบร่างเปลือยเปล่าที่งดงามราวภาพฝัน นอนรอความตายอยู่หน้าตำหนักน้ำแข็งของนาง มันคือการพบกันของ "ยาพิษ" และ "ยาถอน"

เสวี่ยหลินต้องการความร้อนจากพิษของบุปผาอสรพิษ เพื่อระงับความเย็นที่กำลังฆ่านาง เหมยเซียงต้องการพลังชีวิตจากปราณน้ำแข็งของประมุขมาร เพื่อหล่อเลี้ยงร่างที่กำลังจะตาย

"ข้าเกลียดอสูรเช่นเจ้า... ไสหัวไป"

"ท่านประมุข... ท่านไม่ได้หนาว... ท่านแค่กระหาย ... ให้ข้าบำเรอท่านสิเจ้าคะ แล้วความทรมานนั้นจะหายไป แลกกับการให้ข้าได้ลิ้มรสท่าน... ทีละนิด"

เกมแห่งการยั่วยวนเพื่อเอาชีวิตรอดได้เริ่มขึ้น... แต่ยิ่งดูดกลืนกลับยิ่งถูกกลืน ยิ่งบำบัดกลับยิ่งเสพติด ในวังน้ำแข็งที่ไร้รักแห่งนี้... ระหว่าง "ประมุขผู้เย็นชา" กับ "อสูรผู้ยั่วยวน" ไฟราคะที่ลุกโชน... หรือปราณน้ำแข็งที่ดับสูญ... สิ่งใดจะครอบงำก่อนกัน?

หงเยว่หลันขอฝากงานเขียนไว้ในอ้อมใจของนักอ่านด้วยนะคะ ขอขอบคุณสำหรับทุกการโหลดเลยนะคะ