ในเงาของอา(นภัทรหลานอา)

เขาเลี้ยงผมมาตั้งแต่จำความได้ มือที่เคยอุ้มกลับกลายเป็นมือที่จับแน่นจนเจ็บ สายตาที่เคยอ่อนโยนกลับเต็มไปด้วยเงาอะไรบางอย่างที่ผมอ่านไม่ออก

ผมคิดว่าเขาแค่ห่วง... แต่ทุกครั้งที่ผมหันหลังให้ เขามักจะอยู่ตรงนั้น

มอง...เงียบ ๆ

เหมือนกำลังเฝ้าดูของสำคัญ ที่ห้ามใครแตะต้อง

ผมไม่รู้ว่าเขารัก หรือแค่ “ไม่อยากให้ใครได้ผมไป”

เพราะในเงานั้น...ผมไม่เห็นอาอีกแล้ว เห็นเพียงคนแปลกหน้าที่พร้อมทำทุกอย่าง

เพื่อให้ผมอยู่กับเขาตลอดไป