ลิขิตรัก เปลี่ยนชะตาองค์หญิง

ในยามที่สายลมแห่งโชคชะตาพัดผ่าน ความรักและชะตากรรมมักเดินเคียงกันอย่างไม่อาจแยกจากกันได้...
หลงเยว่หลันหลิง องค์หญิงอวี้เหอแห่งแคว้นจ้าวผู้มีแต่เรื่องอื้อฉาว ในเมืองหลวงไม่มีผู้ใดไม่รู้จักนาง เพราะนางคือหญิงสาวที่กล้าเลี้ยงชายหนุ่มเอาไว้ภายในจวน

และความชอบเพียงหนึ่งเดียว คือการทรมานชายหนุ่มเหล่านั้น
ทว่าชะตากลับเล่นตลก ทาสหนุ่มที่หลงเยว่หลันหลิงซื้อตัวมากลับกลายเป็นองค์ชายที่หายตัวไปจากแคว้นเฉิน
หลังจากที่เขาได้รับอิสระ เขาจึงคิดกลับมาแก้แค้นนาง

บัดนี้หลงเยว่หลันหลิงรู้แล้วว่า ทุกสิ่งที่ตนเคยกระทำต่อเขาทั้งหมดนั้น มันกำลังย้อนกลับมาเพื่อให้นางได้ชดใช้
จากความบาดหมาง กลายเป็นความผูกพัน จากความเหินห่าง กลับกลายเป็นความรักที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าคำใด แต่หนทางของพวกเขาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หากแต่เต็มไปด้วยอุปสรรค์

**********************************************
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

เสียงแส้ม้าที่ทำจากเส้นหนังหยาบ ฟาดกระทบผิวเนื้อดังสะท้อนก้องไปทั่วคุกใต้ดิน กลิ่นเลือดของร่างชายผู้ถูกพันธนาการคาวคละคลุ้งปะปนกับกลิ่นชื้นของผนังหิน

หญิงสาวในชุดผ้าไหมสีแดงเข้ม ยืนจังก้าอยู่ท่ามกลางแสงคบเพลิงที่ส่องสว่าง ดวงตาหวานหยดของนางฉายแววเย็นชาและเบื่อหน่าย ราวกับการลงโทษครั้งนี้เป็นเพียงการฆ่าเวลาที่ไร้ความหมาย

"ร้องเสีย! ร้องออกมา! เหตุใดเจ้าถึงไม่ร้อง!" น้ำเสียงกราดเกรี้ยวและแฝงไว้ด้วยอำนาจ ตวาดก้อง
ทาสหนุ่มที่ถูกพันธนาการไว้กับผนังหิน มองมายังหญิงสาวด้วยสายตาเย็นชา ทั่วทั้งร่างของเขาโชกชุ่มไปด้วยโลหิต บาดแผลจากการถูกทรมานบนหน้าอกทิ้งร่องรอยเอาไว้เป็นทางยาว

แต่ถึงกระนั้น...เขากลับยังคงเงียบงัน

องค์หญิงห้าผู้ถูกเรียกขานว่า "ปีศาจในร่างมนุษย์" ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
หลงเยว่หลันหลิงเป็นพระธิดาเพียงองค์เดียวที่เกิดจากฮ่องเต้หลงเยว่เทียนซื่อ และฮองเฮาอู๋ฉางอี้หรง ผู้ได้รับความรักและการปกป้องจากไทเฮาผู้เป็นเสด็จย่ามาตั้งแต่เกิด

และนางยังเป็นหลานเพียงคนเดียวที่ได้รับพระราชทานามจากไทเฮาว่า องค์หญิงอวี้เหอ
ทว่าสิ่งนั้น กลับทำให้นางหยิ่งผยองไม่เกรงกลัวต่อฟ้าดิน

"ดี! ข้าชอบคนที่อึดทนเช่นเจ้านี่แหละ ถูกใจข้ายิ่งนัก" นางกระซิบข้างใบหูของชายหนุ่ม ก่อนจะสะบัดข้อมืออีกครั้ง เสียงแส้หนังดังขึ้นอีกหน คราวนี้แรงพอให้เลือดกระเซ็นมาเปื้อนชายกระโปรงผ้าไหมของนาง

ทาสหนุ่มกัดฟันแน่น ความเจ็บปวดแล่นปราดไปทั่วร่าง แต่ในแววตาของเขากลับมีบางสิ่งที่แตกต่างออกไป ไม่ใช่ความหวาดกลัวต่อหญิงสาวตรงหน้าและความตาย หากแต่เป็นความดื้อรั้นและความต้องการเอาชนะที่ซ่อนอยู่ส่วนลึกของจิตใจ

องค์หญิงห้าชะงักไปชั่วครู่ ดวงตางามหรี่ลงเล็กน้อย

"เจ้าช่าง...เป็นคนที่น่าสนใจนัก..." ร่างบางพึมพำ ก่อนจะวางแส้หนังลงบนโต๊ะไม้ด้านข้าง

"เจ้า...เป็นของเล่นชิ้นแรกที่ทำให้ข้าพอใจ" หญิงสาวแตะปลายคงของชายหนุ่มให้เชิดขึ้น นางเขย่งเท้าขึ้นก่อนจะประทับจูบลงบนมุมปากของอีกฝ่ายแผ่วเบา ก่อนจะผละออก

ทุกการทรมานจากหญิงสาว มิอาจทำให้หัวใจของเขาสั่นคลอนได้ ทว่าเพียงจูบเดียวเท่านั้น...หัวใจเย็นชาที่ไร้ความรู้สึกใดของชายหนุ่ม พลันแปรเปลี่ยนเป็นเต้นกระหน่ำรัวจนแทบทะลุออกมานอกอก

"พาไปรักษา อย่าได้ปล่อยให้ของเล่นชิ้นใหม่ของข้าตายเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้น...ร่างที่จะถูกฝังลงในดินไปพร้อมกับเขาก็คือพวกเจ้า" คำขู่ของนางได้ผลเสมอ

เหล่าองครักษ์ต่างรีบกระทำตามคำสั่งอย่างร้อนรน เสียงโซ่เหล็กกระทบพื้นดังห่างออกไป ขณะที่หญิงสาวก้าวออกจากคุกใต้ดินอย่างช้าๆ

รอยยิ้มบางปรากฏบนริมฝีปากงาม ราวกับดอกไม้ต้องพิษ เหตุการณ์ในคืนนี้...ทำให้นางอารมณ์ดีกว่าคืนใหนๆ