อัลฟ่าฮันเตอร์ผู้คลุ้มคลั่งหลังจากกลุ่มดาวของเขาจากไป 2 (เล่มจบ)

"ขอร้องล่ะเหมียว"
"ผมจะไม่ก่อกวน จะเป็นแมวที่ดี…ฝ่าบาทพาผมไปล่าด้วยได้ไหมคร้าบแง้ว?"

อัลฟ่าแมวตัวนี้ไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรือยังไง
ต่อหน้าอัลฟ่าอีกตนก็ยังกล้าทิ้งตัวกลิ้งอวดท้อง บิดไปบิดมาเหมือนแมวจรจัดขออาหาร

เจ้านี่แง้วแง้วรบเร้าจนน่ารำคาญ บอกว่าตัวเองทำได้สารพัดอย่าง ทั้งวางแผนฆ่า ทั้งทำอาหาร กระทั่งอัญเชิญมอนสเตอร์ก็ทำได้ ขอแค่พกเจ้านี่ติดตัวไปด้วยไม่มีเสียเปล่าแน่นอน

ฮันเตอร์กลุ่มหนึ่งสังหารกลุ่มดาวของผม แยกชิ้นส่วนของเขาและนำไปใช้ประโยชน์สารพัดอย่าง
เพื่อเก็บรวบรวมชิ้นส่วนทั้งหมด...ผมยอมทำได้ทุกอย่าง

แต่รวมการพกเจ้าอัลฟ่าแมวน่ารำคาญนี่ด้วยไหมนะ

"..."

เอาเถอะ
เห็นแก่มันทั้งอ้อนออเซาะทั้งปะเหลาะเก่ง คาบเจ้านี่ไปลงสนามล่าคาวเลือดสักหน่อยคงไม่ทำให้ขนลูกคุณหนูของมันยุ่งเหยิงนักหรอก
.
.
.
"อย่าไปฟังเจ้าแมวบ้านั่น ฮันเตอร์ที่ไหนจะเสกมอนสเตอร์ได้เป็นสิบเป็นร้อยแบบนั้น!!"
"น่าเสียดายน้า แต่ฝ่าบาทไม่สนหรอกว่าผมจะเป็นแงว เป็นฮันเตอร์ หรือเป็นมอนสเตอร์ ขอแค่ใช้งานได้ก็พอแง้ว~"