นายวิศวะลวงใจ

แป้งฝุ่นต้องเข้าไปเรียนในคณะวิศวะที่มีแต่ผู้ชาย
และที่นั้นก็ทำให้เธอได้พบกับพายุ
ชายที่จะพัดพาหัวใจเธอไปตลอดกาล
การพบกันที่ไม่ได้สร้างความประทับใจ
ก่อนที่เธอจะกุมความลับเขาไว้
ทำให้เกิดความบาดหมางใจ จนนำไปสู่การแยกจากกัน
หากแต่วันเวลาก็พัดพาหัวใจดวงนั้นกลับมาอีกครั้งในฐานะที่ต่างกัน
เธอพยายามหนี เขาพยายามดึงรั้นเธอเอาไว้
สุดท้ายแล้วความรักนี้จะจบลงเช่นไรไปลุ้นกันค่ะ

*********************
เขาเดินเข้าประชิดตัวเธอ จนแป้งฝุ่นต้องถอยหลังไปชนกับโต๊ะเครื่องมือ
"เธออยากได้เกรดไม่ใช่เหรอ แป้งฝุ่น เธออยากเรียนจบอย่างสงบสุขใช่ไหม ถ้าเธอตกลง"
เขายื่นข้อเสนอสุดท้าย "ฉันจะไม่ใช่แค่ทำงานกลุ่มนั่นให้เสร็จ แต่ฉันจะ ตั้งใจเรียน"
คำพูดนั้นทำให้แป้งฝุ่นชะงักไปยิ่งกว่าการโดนตบหน้า
"ฉันจะเข้าเรียนทุกคาบ ฉันจะทำงานทุกชิ้น และฉันจะสั่งให้ไอ้สิงห์กับไอ้โอมทำด้วย และที่สำคัญที่สุด" เขาก้มหน้าลงมา จนปลายจมูกแทบจะชนกัน "ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป จะไม่มีใครในคณะกล้าแกล้งเธอ หรือรังแกเธออีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ฉันจะจัดการให้เอง"
มันคือข้อเสนอที่บ้าบอ แต่มันก็เป็นข้อเสนอที่เธอปฏิเสธไม่ได้
แป้งฝุ่นมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา ผู้ชายคนนี้คือปีศาจ แต่เขากำลังยื่นสวรรค์ที่เธอต้องการมากที่สุดมาให้ การเรียนอย่างสงบสุข การรับประกันว่าจะไม่มีใครมาขัดขวางอนาคตของเธออีก
เธอหันไปมองรอบๆ โรงรถ ที่ที่เธอทั้งรักและทั้งเกลียด ที่ที่เต็มไปด้วยผีสางของพ่อเธอ
บางที เขาอาจจะพูดถูก บางที การปล่อยให้มันเน่าเปื่อยไปอย่างเงียบๆ อาจจะเป็นการทรยศพ่อ มากกว่าการปล่อยให้ใครสักคนเข้ามาใช้มันเสียอีก อย่างน้อย ที่นี่ก็จะได้กลับมามีเสียงเครื่องยนต์อีกครั้ง แม้ว่ามันจะเป็นเสียงเครื่องยนต์ของปีศาจตนนี้ก็ตาม
"นายต้องสัญญา" แป้งฝุ่นพูดขึ้นมาในที่สุด เสียงของเธอแหบแห้ง
พายุเลิกคิ้ว
"สัญญาว่านายจะไม่ทำอะไรพัง" เธอกลืนน้ำลาย "และ และห้ามแตะต้องรถสองคันนั้น โดยที่ฉันไม่อนุญาต"
รอยยิ้ม รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบที่เขาชอบทำ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของพายุเป็นครั้งแรกในรอบหลายชั่วโมง "ตกลง"
"และนายห้ามพาใครหน้าไหนเข้ามาที่นี่เด็ดขาด! โดยเฉพาะเพื่อนนาย!"
"ตกลง"
"และนายต้อง ต้องไปเอาแฟ้มรายงานของฉัน ที่ตกอยู่ที่บ้านนายคืนมาให้ฉันด้วย!"
พายุชะงักไปเล็กน้อยเมื่อนึกถึงบ้านหลังนั้น แต่เขาก็พยักหน้า "ตกลง"
แป้งฝุ่นสูดหายใจลึก นี่คือการทำสัญญากับปีศาจที่แท้จริง
"ถ้านายผิดสัญญาแม้แต่ข้อเดียว ฉันจะไปแจ้งตำรวจเรื่องแก เรื่องแข่งรถ เรื่องทั้งหมด ฉันเอาจริง"
"ยุติธรรมดี" พายุยักไหล่
แป้งฝุ่นเดินไปที่โต๊ะทำงาน หยิบพวงกุญแจที่มีลูกกุญแจดอกเดียวของเธอออกมา ก่อนจะดึงกุญแจดอกนั้นออกจากพวง แล้วยื่นให้เขา
มือของเธอสั่น แต่เธอก็บังคับให้มันนิ่งไว้
พายุรับกุญแจทองเหลืองเก่าๆ ดอกนั้นมาถือไว้ มันอุ่นจากไออุ่นของเธอ มันคือความไว้วางใจ คือความลับ และคือตั๋วผ่านเข้าสู่ที่หลบภัยแห่งใหม่ของเขา