เมื่อท่านแม่ทัพเป็นชู้

"เมื่อชายารองหนานกงฟื้นขึ้นมานางก็เอาแต่เรียกเขาว่า สามี จนน่าสะพรึง
รองแม่ทัพหวังลู่เสียนพยายามอธิบาย แต่...นางไม่รับฟัง ซ้ำยังเกาะติดเขาไม่ปล่อย
ท่านอ๋องเห็นแก่อาการป่วยของนาง จึงขอให้เขาพานางกลับไปดูแล
ทำให้รองแม่ทัพหวังถูกกล่าวหาว่าเป็น...ชู้"
**********************
หวังลู่เสียนรู้สึกราวภูเขาตรงหน้าถล่มลงมาเมื่อหญิงสาวที่กำลังโผล่ออกมาจากกระโจมหยาบๆ ที่เขาเอากิ่งไม้มาสุมๆ ไว้เพื่อให้นางนอนหลับอย่างสบายร้องเรียกเสียงดัง
"สามี!"
"หะ! ท่านว่าอันใดนะ" รองแม่ทัพหนุ่มจ้องมองสตรีงดงามที่เนื้อตัวและเสื้อผ้าเลอะเทอะตรงหน้า
"ท่านพี่! ท่านรังเกียจข้าใช่หรือไม่"
"มะ ไม่นะขอรับ ชายารอง"
"ไม่จริง!" นางเชิดหน้าขึ้น ปลายจมูกโด่งรั้นนั้นช่างน่าใช้ปลายนิ้วดีดลงไปนัก "ท่านพี่คงนึกรังเกียจที่ข้าถูกคนเผ่าหมาป่าพวกนั้นจับตัวมาหลายวันใช่หรือไม่เจ้าคะ"
*****************
นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องขนาดสั้น พระเอกกับนางเอกเรื่องนี้เป็นตัวประกอบจากเรื่อง "ฝ่ามิติมาเลี้ยงทายาทอ๋อง"