หอบใจมาทวงรัก

ดิษยาจะทำเช่นไรเมื่อรู้ว่าคนรักกำลังจะแต่งงานและมันคงไม่ผิดใช่ไหมที่จะเธอจะกลับมาทวงคำสัญญาที่ใครคนนึงเคยให้กันไว้และคงไม่ผิดใช่ไหมที่เธอจะต่อสู้เพื่อลูกที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ
จิรกฤติถึงกับไปไม่เป็นเมื่อจู่ ๆ ก็มีหญิงสาวหน้าหวานที่เดินเข้ามาในงานแต่งแล้วบอกว่าเขาแต่งงานกับเธอแล้วพร้อมทะเบียนสมรสในมือในวันแต่งงานของเขา แม้ใจจะไม่เชื่อแต่ชื่อในทะเบียนสมรสและใบหน้าเด็กน้อยที่เหมือนเขาแบบย่อส่วนนั่นก็ทำให้ใจของเขาเอนเอียงไปเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ว่าใช่
ปัญหานี้จะแก้ไขอย่างไงเมื่อหนึ่งก็บอกว่าเป็นเมียแถมมีลูกติดกับอีกหนึ่งที่ต้องแต่งเพราะครั้งหนึ่งคน ๆ นั้นคอยอยู่เคียงข้างในวันที่เขาเจ็บหนักและไม่เหลือใคร
“มาที่นี่ทำไม หรือจะมาหย่า”
“งั้นก็นัดวันมาได้เลย”
“พี่ไม่ได้มาเรื่องหย่า”
“หยา...พี่จำทุกอย่างได้แล้วนะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหม”
“เหรอ ใช้เวลานานจังเลยนะคะ”
“พี่ขอโทษ เรามาคุยกันดี ๆ ได้ไหม”
“เรื่องอุบัติเหตุมันเป็นเรื่องสุดวิสัยนะคะ พี่เองก็ไม่อยากให้เกิด”
“ค่ะ เรื่องอุบัติเหตุมันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง”
“งั้นแสดงว่าเราให้โอกาสพี่ใช่ไหม”
“เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ ฉันแค่บอกว่าอุบัติเหตุเป็นเรื่องสุดวิสัย”
“แต่เรื่องของเรา มันคงกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว”