เวียงวนาลัย

วิลเลียม บรูค เดินทางจากอังกฤษสู่สยามเพื่อมาเป็นผู้จัดการป่าไม้ในบริษัทของอังกฤษที่ได้สัมปทานป่าสักในภาคเหนือของสยาม ชีวิตแปลกใหม่ในปางไม้มีเรื่องหลากหลายให้ต้องเผชิญ ทั้งการทำงาน การค้า มิตรภาพ สงคราม และความรัก
.
"ฉันขอฝากชีวิตไว้กับผืนดินและผืนน้ำที่นี่" นายห้างวิลเลียมบอกหลังจากปล่อยกระทงลงน้ำ "แล้วเธออธิษฐานว่าอย่างไร มุ่ย"
ลมเย็นชายน้ำพัดโชยเบา หอบกลิ่นหอมของดอกไม้ป่าหลายชนิดผสานมาด้วย มุ่ยสูดลมหายใจลึกก่อนตอบนายห้างหนุ่ม
"เฮาขอว่า ไม่ว่านายห้างจะไปที่ใด ขอให้นายห้างปิ๊กมา...คืนกลับมา" หยุดตรองก่อนไขให้กระจ่างว่า "การปิ๊กมา แปลว่านายห้างปลอดภัยดี"
วิลเลียมอยากกอดมุ่ยเข้าไว้แนบอก หากบางคนไม่อยู่ตรงนั้นเขาคงทำตามใจปรารถนาไปแล้ว
.
"ฉันอยากขอบคุณสายลมและดาวดวงนั้นที่พาฉันมาปักหลักที่นี่ ในวัยที่ความตายพร้อมจะมาเยือนเราทุกวินาที ทุกวันที่ฉันตื่นในตอนเช้าแล้วพบว่าตนเองยังหายใจอยู่ ฉันจึงอยากเห็นแสงอรุณของวันใหม่...วันใหม่ การเริ่มต้นใหม่ ชีวิตใหม่ โอกาสครั้งใหม่...มันดีเสมอ จริงไหม"
.
การเดินทางที่แสนยาวไกลของนายห้างวิลเลียม บางทีอาจยาวไกลถึง...ที่สุดขอบฟ้า