เกิดใหม่เป็นคุณนายที่หนึ่ง

"ผลการเรียนอี้เฉินออกแล้วนะคะ" เหมยลี่เอ่ยบอกสามีขณะที่เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน ทว่าเฟยหลงเรียกที่จะเมินเฉย เขาเดินตรงไปหยิบเอาผ้าขนหนูในตู้ไม้ออกมาถือ

"…" ความเงียบของสามีทำให้เหมยลี่ยิ้มเจื่อน เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีความรู้สึกแบบไหน เพราะมองไม่เห็น มือเรียวคลำหาซองเอกสารบนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วยื่นไปตรงหน้า

"เฮียลองเปิดดูหน่อยนะ"

"ก็แค่ผลการเรียนของเด็กปฐมมันมีอะไรให้น่าภูมิใจ จะได้คะแนนเท่าไร เกรดอะไรก็ช่างสิ อั๊วไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้น" เขาตะคอกด้วยความรำคาญใจ เหมยลี่กอดซองเอกสารผลการเรียนไว้แนบอก หยาดน้ำใสเริ่มเออคลอ เพราะนึกสงสารลูกชาย หากอี้เฉินมาได้ยินในสิ่งที่บิดาพูด ลูกคงเสียใจมาก

"ลูกสอบได้ที่หนึ่งของชั้นเรียน เหมยอยากให้เฮียชมลูกหน่อย ลูกจะได้มีกำลังใจ" หญิงสาวบอกถึงความต้องการ นั่นทำให้เฟยหลงถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความรำคาญใจ

"อั๊วต้องทำตามคำสั่งลื้องั้นเหรอ"

"เหมยไม่ได้สั่งนะเฮีย เหมยแค่บอก"

"ลื้อนี่มันน่ารำคาญจริง ๆ เพราะแบบนี้ไง อั๊วเลยต้องมีบ้านเล็กบ้านน้อย"

"เหมยขอโทษ ถ้าทำให้เฮียไม่พอใจ"

"วันนี้อั๊วจะไปนอนกับ ซูฉี " เฟยหลงตัดบท เขาโยนผ้าขนหนูทิ้งลงบนโซฟาอย่างคนหัวเสีย ก่อนจะเดินกระทืบเท้าปึงปังออกไปจากห้องนอน เสียงปิดประตูดังสนั่น ทำให้เหมยลี่สะดุ้งตกใจ เธอกอดซองเอกสารการเรียนของลูกชายไว้แน่น พร้อมกับที่หยาดน้ำใสไหลลงจากหางตาคู่สวย

"ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้นะ" หญิงสาวพึมพำแผ่วเบา ก่อนจะเอนกายลงนอนอย่างหมดแรง เธอเหนื่อยจะเสแสร้งแกล้งทำเป็นเข้มแข็ง แต่ที่ยังฝืนทนอยู่ต่อก็เพื่อลูกชาย

ร่างสูงมุ่งตรงไปยังห้องนอนของคุณนายที่สาม ท่าทางหงุดหงิดใจของสามีทำให้คนที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ตรงโซฟานึกแปลกใจ ก่อนเฟยหลงจะปิดประตูเสียงดังปัง แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้างอย่างหมดแรง ซูฉีลุกจากโซฟา เธอเดินมายืนปลายเตียงมองจ้องหน้าสามีด้วยความเป็นห่วง

"เฮียเป็นอะไร"

"อั๊วเบื่ออาเหมยลี่ แค่เห็นหน้าก็รำคาญใจ" เฟยหลงตอบอย่างไม่สบอารมณ์ นั่นทำให้ซูฉียกยิ้มมุมปาก

"เฮียก็เขี่ยอีทิ้งไปให้พ้นทางสิ ป๊าม๊าอีก็ตายหมดแล้ว ไม่มีความจำเป็นให้เฮียเก็บอีไว้เลย"

"ลื้อก็รู้ ว่าม๊าอั๊วชอบอาเหมยลี่มากแค่ไหน ถ้าอั๊วหย่ากับอี อั๊วคงโดนตัดชื่อออกจากกองมรดก"

"เฮียก็เขี่ยอีทิ้งด้วยวิธีอื่นสิ" ซูฉีเสนอความเห็น เฟยหลงได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม

"ลื้อมีแผนอะไร"

มือที่บีบนวดอยู่บนต้นขากำยำชะงัก พร้อมกับที่ซูฉีทิ้งตัวลงนั่งข้างสามี เธอไม่ได้ตอบคำถามของเฟยหลง นั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มอยากรู้ใจแทบขาดว่าแผนของคุณนายที่สามคืออะไร

"…"

"หวังว่าแผนของลื้อจะกำจัดอีได้นะ"

"ไม่ต้องห่วงเฮีย อั๊วมั่นใจว่าคุณนายที่หนึ่งจะไม่เสนอหน้ามาให้เฮียเห็นอีก แต่เฮียต้องช่วยอั๊วนะ"

"ลื้อจะให้อั๊วช่วยอะไรก็ว่ามา" เฟยหลงยกยิ้มมุมปาก สองสายตามองสบประสานกันอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนซูฉีจะโน้มตัวลงมาหาคนบนเตียง แล้วไล้ปลายนิ้วไปตามสันจมูกโด่งคมของสามี

"อั๊วอยากให้เฮียพาคุณนายที่หนึ่งไปเที่ยวทะเล"

"ลื้อจะบ้าหรือไง แค่หน้าอีอั๊วยังไม่อยากจะมอง นี่! ลื้อจะให้อั๊วพาอีไปเที่ยวเนี่ยนะ"

"ใครบอกว่าอั๊วจะให้เฮียพาอาคุณนายที่หนึ่งไปเที่ยวเฉย ๆ ล่ะ" ซูฉียิ้มร้าย พลางเคลื่อนมือลงมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของสามีออกทีละเม็ด

"ลื้อจะทำอะไรกันแน่"

"เดี๋ยวเฮียก็รู้"

บอกไว้เท่านั้น ใบหน้างามก็โน้มเข้าไปหา แล้วประกบจูบริมฝีปากหยัก ขบเม้มดูดดึงอย่างเป็นเจ้าของ เฟยหลงยกมือขึ้นลูบไล้แผ่นหลังบาง ปลุกเร้าอารมณ์หวามของหญิงสาวให้ลุกโชน จากนั้นบทรักคาวโลกีย์ก็เริ่มขึ้น ขณะที่ภรรยาจดทะเบียนนอนร้องไห้ช้ำใจอยู่อีกห้อง