ถ้าได้เกิดใหม่อีกครั้ง...

จงรักภักดีกับเขาแค่คนเดียว ยอมเป็นผู้หญิงในความลับที่เขาใช้เสร็จก็โยนทิ้ง แต่เธอเพิ่งรู้ความจริง ว่าความรักของเธอมันไม่เคยมีค่าก็ในวันที่เขาไล่อย่างกับหมูกับหมา เมื่อได้เกิดใหม่ เขาจึงไม่ใช่พ่อของลูก

*********************
"ออกไปเลยนะ ออกไปให้พ้นหน้าฉัน" เสียงเขาเย็นลงอีก "หรือถ้าให้ดีก็ออกจากบ้านฉันไปเลย ยิ่งดี"

โลกทั้งใบเหมือนหยุดชั่วขณะ หัวใจวารินทร์หล่นวูบลงสู่เหวลึกอย่างไม่มีเชือกยึด เธอเงยหน้ามองใบหน้าที่เธอรักมาตลอด ใบหน้าคมคายที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นทั้งที่พักใจและแรงผลักดันให้เธอยืนหยัด แต่ในเวลานี้กลับแข็งกร้าว ปราศจากแม้เงาความเชื่อใจสำหรับเธอ

นี่หรือคือจุดจบของความรักที่รินยอมทน ยอมเจ็บ ยอมเป็นเงาตามเขามาตลอด?

เธอผิดหวังที่สุด ผิดหวังในตัวเขาที่ไม่เคยเหลียวแล ผิดหวังในตัวเองที่หลงคิดว่า การอยู่เคียงข้างด้วยความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนจะทำให้เขามองเห็นคุณค่า วันเวลาที่ทนยืนอยู่ในความมืดข้างหลังเขา วันนี้กลับถูกตอบแทนด้วยคำสั่งไล่ คำสั่งที่ปักตะปูลงกลางหัวใจจนแทบหายใจไม่ออก

สุดท้าย เธอเลือกก้มหน้าลง ซ่อนน้ำตาในเงาฉันยาวข้างแก้มการยอมจำนนครั้งสุดท้ายของหัวใจที่แตกละเอียด

"ค่ะ"

แสงโคมระย้ากลายเป็นวงกลมทับซ้อน วารินทร์ก้าวพ้นประตูบอลรูม อากาศด้านนอกเย็นเฉียบ ท้องฟ้าริมแม่น้ำสีน้ำเงินเข้ม แสงสะท้อนจากผิวน้ำกระพริบวาบ ดินทางเดินลื่นเล็กน้อยจากไอละออง

หัวใจเต้นแรงจนเจ็บ ขาไร้แรง พอลมหอบผ่านออกมา เธอทรุดลงกับพื้นหินเย็น ลมหายใจช้าลงทุกขณะราวกับกำลังจะขาดใจตาย และหากจะเป็นอย่างนั้น เธอก็จะยอมรับชะตากรรม วารินทร์สบกับพื้นฟ้าหนาวเหน็บและในเสี้ยววินาทีก่อนสติจะพร่าเลือน เธอภาวนาในใจของตัวเอง ภาวนาด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา

ถ้าเกิดใหม่ได้อีกครั้ง… รินจะไม่รักเขา รินจะเกลียดเขา รินจะไม่อ่อนแออีก

ตาคมเริ่มมืดลง ทีละชั้น ทีละชั้น ภาพสุดท้ายคือไฟท้ายรถคันหนึ่งไกลออกไป กับลมหนาวที่กราดผ่านแก้มเปียกชื้นของเธอ

แสงสีขาวจ้าแทงผ่านเปลือกตา กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อคุ้นในโรงพยาบาลค่อย ๆ ชัดขึ้น เธอลืมตาอย่างยากลำบาก เสียงเครื่องวัดชีพจรกระพริบจังหวะสม่ำเสมอ ฝ่ามือแตะหน้าท้องโดยไม่รู้ตัว ความว่างเปล่ากระตุกขึ้นมาเหมือนความกลัวที่เธอไม่เคยกล้าเผชิญ
ม่านถูกเลื่อนออกเล็กน้อย แพทย์หญิงวัยกลางคนยิ้มอ่อน

"ฟื้นแล้วเหรอคะ"

ริมฝีปากแห้งผาก เธอพยายามส่งเสียง

"ริน… เป็นอะไรคะ"

"คุณแพ้แอลกอฮอล์อย่างรุนแรงค่ะ น้ำตาลตก ความดันแกว่ง จนหมดสติ ดีที่มีคนพามาทัน" แพทย์เว้นจังหวะ เหลือบตามองกราฟบนจอ ก่อนหันกลับมามองเธอ

"และมีอีกเรื่อง คุณกำลังตั้งครรภ์นะคะ อายุครรภ์ประมาณห้าสัปดาห์"

หัวใจร่วงลงไปก้นเหวแล้วกระแทกกลับขึ้นมาจนหายใจติดขัด วารินทร์จ้องหน้าแพทย์ ดวงตาเบิกกว้าง

"ตั้งครรภ์...เหรอคะ"

***********************
#ไม่มีนอกกาย นอกใจ
#จบฟีลกู้ด