คนที่ไม่ควรเผลอใจรัก

ต่อให้วันนี้ เธอจะไม่เหลืออะไร
เขา...ก็ควรเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะเอาใจลงไปเล่นด้วย

เธอไม่แน่ใจว่าใครเป็นฝ่ายเอนตัวเข้าใกล้อีกนิด หรือว่าเป็นเราทั้งคู่ที่ต่างยอมปล่อยหัวใจให้ไหลไปตามแรงของมัน
"นี่คือเหตุผลที่เร่งให้กลับมาเหรอ?" เมลินดาเงยหน้าถามขณะที่รีบสูดลมหายใจเข้าปอดลึกหลังจากที่พันเดชถอนจูบ ส่วนมือก็ยกขึ้นยันแผงอกแกร่งเอาไว้ยั้งไม่ให้เขาเข้าใกล้ตัวเองไปมากกว่านี้
"แล้วไม่ได้หรือไง" ริมฝีปากของพันเดชคลี่ยิ้มบาง เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจร้อนแนบข้างแก้มเธอ
ลมหายใจของเมลินดาสะดุดลง รวมถึงหัวใจที่เต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ
"ขืนปล่อยให้อยู่ต่อ ไอ้พุฒิมันได้นั่งตาเยิ้มจนถึงเช้า" พันเดชพูดไปตามที่คิด เขาไม่แน่ใจว่าเมลินดารู้ตัวหรือเปล่า ปกติเธอก็เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์และน่าดึงดูดคนหนึ่งอยู่แล้ว
แต่ในเวลาที่เจ้าตัวอยู่ในช่วงในช่วงกรึ่มๆ แบบนี้ เขาสารภาพตามตรงเลยว่าเธอดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นจนยากที่จะละสายตา
ทุกการช้อนตามอง ทุกเสียงหัวเราะ ทุกรอยยิ้มของเมลินดามันเหมือนแรงดึงดูดที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้
และพันเดชก็รู้ดี... ยิ่งปล่อยให้ความรู้สึกนี้ไปไกลเท่าไร ปัญหาก็จะยิ่งตามมา โดยเฉพาะถ้าพุฒิภัทรดันหลงเสน่ห์เธอเข้าอีกคน
"ทำไมฉันรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้นายชอบทำตัวเหมือนหึงหวงกันเลยล่ะ"
เมลินดาเองก็รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในหัวใจตัวเอง ความรู้สึกบางอย่างที่เคยห้ามไว้กลับเริ่มสั่นคลอน เพราะแบบนั้นถึงได้ตั้งคำถามออกไป
เธอก็แค่อยากจะรู้...
พันเดชนิ่งไปครู่หนึ่งกับสิ่งที่ได้ยิน แววตายังจับอยู่ที่ใบหน้าเธออย่างนั้น ริมฝีปากหนายกยิ้มเมื่อทบทวนคำพูดก่อนหน้านี้
หึงหวงอย่างนั้นเหรอ?
"เธอ...คิดไปเองหรือเปล่า" เขาว่าเสียงติดหัวเราะก่อนใช้นิ้วหัวแม่มือคลึงกลีบปากเรียวบางเบาๆ "ฉันจะไปหึงหวงเธอทำไม"
"งั้นเหรอ..." เมลินดาคลี่ยิ้มแต่แววตากลับไม่ได้ยิ้มตาม "นั่นสิ ฉันคงคิดไปเองจริงๆ นั่นแหละ"
เสียงที่เปล่งออกมาดูเหมือนปกติ ทว่าภายในกลับหดลีบลงอย่างประหลาด เธอคิดว่าไม่คาดหวังอะไรแต่กลับรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างบีบรัดอยู่ในอก
เมลินดาได้แต่ถามตัวเองว่าจริงๆ แล้วเธอต้องการคำตอบแบบไหนกันแน่
บรรยากาศรอบตัวของทั้งคู่กลายเป็นความอึดอัดขึ้นมาชั่วขณะ กระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังแทรกขึ้นมาเป็นเครื่องของพันเดชซึ่งถูกวางอยู่บนโต๊ะไม่ไกลจากตรงนี้
เมลินดาหันไปมองอย่างไม่ตั้งใจ และสิ่งที่ปรากฏบนหน้าจอก็ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย เพราะคนที่โทรเข้ามาในเวลานี้คือปุณณดา
พันเดชละตัวออกจากเธอทันที คว้าโทรศัพท์ไว้ในมือก่อนจะเดินออกไปยังระเบียง เสียงประตูเลื่อนถูกปิดลงทิ้งเธอไว้ท่ามกลางความเงียบอีกครั้ง
นาทีนั้นเมลินดาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอกำลังก้าวล้ำเส้นที่เคยขีดไว้โดยไม่รู้ตัว เธอกำลังปล่อยให้หัวใจตัวเองไหลตามแรงดึงดูดอย่างที่ไม่ควรเป็น
ความสัมพันธ์นี้... มันไม่ควรเกินเลยจากข้อตกลงนั้นเลยด้วยซ้ำ
ไม่นานพันเดชก็เดินกลับเข้ามา สีหน้าเรียบนิ่งเหมือนทุกครั้งแต่คนที่อยู่กับเขาทุกวันอย่างเมลินดาก็พอจะมองเห็นถึงความร้อนใจในแววตาคู่นั้นอยู่บ้าง
"ฉันต้องออกไปข้างนอก" เขาพูดเพียงเท่านั้น ก่อนจะคว้ากุญแจรถแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้อง
เมลินดายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น พยักหน้ารับพร้อมกับส่งยิ้มบางเบาตามหลังเจ้าของร่างสูงไป
เธอเหมือนถูกกระชากให้กลับมาสู่ความเป็นจริง เสียงเตือนในใจดังชัดขึ้นว่าอย่าหลงลืมสิ่งที่เป็นอยู่ เธอไม่ควรลืมว่าที่ตัวเองมายืนอยู่ตรงนี้
มันเริ่มต้นจากอะไร...


----------------------------------------------

โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
เป็นแนวรัก-โรมานซ์ ไม่ใช่แนวเข้มข้น
เน้นไปที่ความสัมพันธ์ของพระเอก-นางเอกค่ะ

**กดซื้อจากหน้าเว็บ ราคาจะถูกกว่าซื้อผ่าน ios ค่ะ**

*ไฟล์นี้เป็นไฟล์ที่ผู้แต่งพิสูจน์อักษรเอง
จะอัปเดตไฟล์ใหม่อีกครั้งหลังจากที่ทางพิสูจน์อักษรส่งไฟล์มาให้ค่ะ