เล่ห์ปีศาจ ภาคสอง

เรื่องเล่าภาคต่อของปีศาจสาว "เสียนเปา" กับมนุษย์หนุ่มผู้มีนามว่า "หวังเหว่ย"



หลังจากที่เสียนเปาตัดสินใจจะเดินทางไปยังดินแดนของเหล่าปีศาจเพื่อนำของบางอย่างมาจากตระกูลจ้าว นางจำเป็นต้องเหยียบเข้าเมืองตูเถาซึ่งเป็นที่ตั้งของจวนผู้ปกครองปีศาจ ทว่ามิรู้ว่าเหตุใดการเดินทางในครั้งนี้ถึงได้มีหวังเหว่ยตามติดมาราวกับเจ้ากรรมนายเวร มิหนำซ้ำเขายังชวนนางทะเลาะต่อหน้าเหล่าสหายร่วมทางไม่ว่างเว้น!



“เป็นบ้าอะไรอีก อย่ามาหงุดหงิดใส่ข้านะ!”

“เจ้าก็เลิกทำให้ข้าหงุดหงิดสักที!”

เสียนเปาอ้าปากพะงาบ ๆ นางโกรธสุดขีด “ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด!”

“แค่เจ้าไปยุ่งกับชายผู้นั้นเจ้าก็ผิดแล้ว!”

เขาจะบ้าหรือ มาสั่งให้นางห้ามยุ่งกับผู้นั้นผู้นี้

“หวังเหว่ย เจ้าไม่มีสิทธิ์ ข้ากับเจ้าไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น”

คำพูดนี้เมื่อออกมาจากปากคนอื่นเขายังพออดทนได้ แต่พอมันออกมาจากปากของนางกลับทำให้สีหน้าของหวังเหว่ยดำคล้ำขึ้นทันที ทั้งที่นางกับเขาเคยมีสัมพันธ์เช่นว่านั่นด้วยกันหลายต่อหลายครั้ง แต่นางกลับยังพูดเช่นนี้ ปีศาจอย่างนางไม่มีหัวใจแล้วหรือไร!

“พอที!” ทันใดนั้นโต๊ะกินข้าวที่มีอาหารวางอยู่เต็มก็ถูกฝ่ามือใหญ่กระแทกจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว การกระทำของหวังเหว่ยทำให้เสียนเปารู้สึกตกใจ แววตาที่มองชายหนุ่มเบิกกว้างพลางสั่นระริก