เทียนคลังแสง

เธอหลงรักเขามาหลายปี ตั้งแต่เข้าสู่ช่วงวัยจนจะเรียนจบมหา'ลัย
แต่...พี่กลับบอกเธอเด็กเกินไปสำหรับเขา และไม่มีทางรักได้
ทว่าเด็กมันดันสวนกลับ "ไม่รักยังไงทำไมไอ้นั่นแข็ง"

**********
"หนม อ้ายบอกแล้วแม่นบ่...ว่ามันเป็นไปบ่ได้" (หนม พี่บอกแล้วใช่ไหม...ว่ามันเป็นไปไม่ได้)
"ว่ามันเป็นไปบ่ได้" (ว่ามันเป็นไปไม่ได้)
ท้ายประโยคสองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน คลังแสงคิ้วขมวดเขาพูดบ่อยขนาดนั้นเลยเหรอ ยัยหนมเทียนถึงจำได้แม้กระทั่งโทนเสียงการเอ่ย
"หนมรู้แล้ว เป็นไปบ่ได้กะเป็นไปบ่ได้ เอามือออกจากแอวหนมแมะ" (หนมรู้แล้ว เป็นไปไม่ได้ก็เป็นไปไม่ได้ เอามือออกจากเอวหนมสิ)
"ฮักบ่ได้แล้วมาจับไว้หยังคักแหน่ เป็นไปบ่ได้แต่จูบจนเจ็บปาก ชิ" (รักไม่ได้แล้วมาจับไว้ทำไมนักหนา เป็นไปไม่ได้แต่จูบจนเจ็บปาก ชิ)

**********
จากใจอ้ายคลังแสง
หนมเทียนเธอไม่ใช่คนเรียบร้อย สดใสร่าเริงจนคนมองต่างต้องยิ้มตาม
แต่คลังแสงไม่ใช่ เขาไม่ชอบหนมเทียน
หนมเทียนเด็กเกินไปสำหรับเขา แถมยังชอบถึงเนื้อถึงตัวออกแนวก๋ากั่นดื้อรั้นกร้านโลก ไม่มีความไร้เดียงสาให้เห็นสักนิด ยังชอบพูดจาสองแง่สองง่าม แทะโลมคลังแสงด้วยการเกี้ยวพาราสี ทั้งสายตา วาจา และท่าทาง มือไม้อยู่ไม่สุข เผลอเป็นไม่ได้นิ่งเป็นจับขยับเป็นล้วง ไม่มีความรักนวลสงวนตัวอย่างผู้หญิงดี ๆ ควรจะเป็น

**********
จากใจน้องหนมเทียน
พี่คลังแสงดีทุกอย่าง เกิดก่อนเธอหลายปีเธอก็ชอบ ยิ่งโตยิ่งหล่อเหลา ยิ่งเข้าสู่ช่วงวัยยิ่งรูปงาม
เวลานิ่งก็น่ามอง เวลาพูดก็น่าฟัง ริมฝีปากได้รูปทรงสวยของพี่คลังแสงเวลายิ้ม ใจหนมก็เต้นแรงอย่างกับกลองทัดวัด
เวลาได้สบตาพี่คลังแสงแสง เหมือนหูหนมจะอื้อตาหนมจะพร่าไปเลยจ้ะ

*********
จากใจเพื่อนพระเอก
นายฮ้อย : หนมเทียนพิศวาสคลังแสงจนกูพิศวงแล้วตอนนี้
ตองเก้า : กูนึกว่าหนมเทียนถูกคุณไสยไอ้คลังแสง

**********
แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ