เกลียด

นิยายเรื่องนี้นานหลายปีแล้วค่ะ เคยออกกับสนพ.หนึ่งในชื่อ เกลียดให้ตายยังไงก็รัก แต่พอมาทำเองก็ใช้ชื่อเดิมคือ "เกลียด" คำเดียวสั้นๆ แค่นี้ค่ะ
นิยายเรื่องนี้รีไรท์ใหม่ให้ทันสมัยขึ้นแต่โครงเรื่องเหมือนเดิม ไม่มีเพิ่มตอนพิเศษค่ะ ^ ^

‘คุณเคยเกลียดใครบ้างไหม หากคุณเคย คุณจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน ความรู้สึกของคนที่ถูกทำร้ายจิตใจจนย่อยยับ หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างจนทนอยู่ในประเทศของตนเองอีกไม่ได้
ฉันต้องระหกระเหิน บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนไกลถึงประเทศอังกฤษ แต่ถึงกระนั้น เสียงหัวเราะเยาะเย้ย ภาพของเหล่าเพื่อนที่ชี้ชวนให้มองความน่าทุเรศของฉัน และ...สีหน้าของคนที่ฉันรักซึ่งมองฉันอย่างสมเพช มันยังติดอยู่ในใจ มันยังทำให้ฉันฝันร้ายทุกคืน
แล้วแบบนี้ฉันผิดไหมที่คิดแค้น อยากเอาคืนคนที่เคยทำกับฉันให้สาสม!
ฉันเฝ้าฝัน หากวันหนึ่งฉันมีโอกาสได้แก้แค้น เอาคืนผู้ชายที่ฉันเคยรัก ฉันคงจะมีความสุขมาก คงจะเงยหน้าขึ้นฟ้าแล้วหัวเราะฮ่า...ฮ่า ด้วยความสะใจจนดังไปถึงสวรรค์ ฉันคงพอใจอย่างที่สุด อาจสุขใจถึงขนาดไม่ต้องกินอะไรก็อิ่มไปเป็นอาทิตย์
แต่...ทำไมหนอ ทำไมทันทีที่ฉันเห็นดวงตาซึ่งเคยมองฉันอย่างอ่อนโยนค่อยๆ แปรเปลี่ยนไป เมื่อดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความรักคู่นั้นค่อยๆ เฉยชา และมองฉันราวกับผิดหวังในตัวฉันอย่างเหลือเกิน น้อยใจในสิ่งที่ฉันกระทำลงไปอย่างที่สุด ฉันกลับ...ทุกข์...'