เมียที่ไม่มีสถานะของเขา

คนอย่างหล่อนคงเป็นได้แค่เมียลับๆ​ ที่เขาไม่ต้องการ​ให้มีหรอกสถานะอะไรนั่น...
+++++++++++++++
ฐิติกาเดินเข้ามาภายในสวนหย่อมข้างบ้านธณาด้วยความรู้สึกเศร้าหมองใจแบบสุดๆ ไปเลย
ไม่ใช่ไงหรอกนะหญิงสาวก็แค่ต้องการสถานะที่ชัดเจนจากธณา โดยที่เธอไม่เคยต้องการเรียกร้องอะไรเลยถ้าหากว่าเขาไม่เป็นฝ่ายมาพูดให้ความหวังก่อน
ขณะที่หญิงสาวกำลังย่างเท้าอยู่ภายในบริเวณนั้นก็ได้เหลือบเห็นสระที่เลี้ยงปลาสวยงามเอาไว้หลายตัวเลยล่ะ
ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีสระเลี้ยงปลานี่นา แล้วมันมาได้อย่างไรและใครเป็นผู้ริเริ่มมันขึ้นมา ธิดาหรือว่าธณากันแน่
แต่ไม่ว่าจะมาจากฝีมือของใครก็เหอะ อย่างน้อยๆ ของสิ่งนี้ก็ได้ทำให้ฐิติกาหวนนึกถึงปลาตัวเล็กๆ ที่เลี้ยงไว้ในตู้กระจก ซึ่งบัดนี้ผู้ที่รับหน้าที่ดูแลต่อก็คือพี่ชายคนเดียวของเธอ
เพราะสระเลี้ยงปลาสวยงามแห่งนี้ที่ได้ส่งผลให้ฐิติกามีความสุขขึ้นหลังจากมัวหมองมาตั้งหลายชั่วโมงแล้ว
และฐิติกาเพิ่งเหลือบไปเห็นอีกครั้งหนึ่งว่าตรงนั้นมีอาหารสำหรับเลี้ยงปลาอีกต่างหาก
มีหรือที่หญิงสาวที่มีใจรักปลามาตั้งแต่เกิดจะไม่ทำอะไรเลย…
หญิงสาวก็ฉวยจังหวะนี้สิในการให้อาหารปลาสวยงามเหล่านี้เสียเลย
ไม่ทันไรรอยยิ้มสุขอารมณ์ก็ได้ผุดขึ้นมาบนใบหน้าสวยๆ ของเจ้าของรูปร่างงามสมส่วนทันควัน…
ส่วนธณายืนอยู่ด้านหลังของหญิงสาวมาได้สักพักหนึ่งแล้ว…
"เธอชอบให้อาหารปลาเหรอ?"
ทั้งที่ธณารู้อยู่แล้วว่าฐิติการักการเลี้ยงปลา เหตุเพราะชายหนุ่มได้ทำการสืบข้อมูลมาเรียบร้อยแล้ว แต่ยังทำทีเป็นเหมือนตนไม่ได้รับรู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย
ส่วนฐิติกาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนิ่งๆ เช่นนี้เป็นใครกัน
"ใช่ แล้วฉันจะทำสิ่งนี้จำเป็นต้องรายงานคุณ หรือขออนุญาตคุณด้วยไหมล่ะ?"
ใบหน้าบึ้งๆ ตั้งคำถามเพื่อให้มั่นอกมั่นใจว่าเธอสามารถทำได้หรือไม่
"ทำไมเธอถามฉันแบบนั้นล่ะ?" ธณางงงวย
"ครั้งก่อนคุณยังพยายามสื่ออยู่เลยว่าคนอย่างฉันไม่มีสิทธิ์อะไร ฉันก็ต้องถามคุณให้แน่ใจสิ… "
"เธอไม่อยากรู้สึกแย่กับฉันไปมากกว่านี้อย่างนั้นเหรอ?"
สีหน้าบวกกับท่าทางของธณาลุ้นคำตอบใหญ่แล้วล่ะ
"ไม่หรอก ฉันแค่ถามดู"
จากนั้นสีหน้าของชายหนุ่มแลดูสดใสและโล่งใจขึ้น
"ทำไมคุณต้องยิ้มด้วยล่ะ?"
นี่ฐิติกามองเห็นแล้วและเกิดความฉงนสนเท่ห์จริงๆ นะ
"ก็ฉันอยากยิ้ม ฉันไม่ได้มีอะไรทั้งนั้นแหละ"
"แปลว่าคุณต้องมีอะไรแอบแฝง ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลยว่ามีอะไร"
"งั้นฉันแล้วแต่เธอจะคิดเอาเลย"
ธณาเริ่มเดินหนีหญิงสาวคู่สนทนาแล้ว
"ฉันไม่มีเวลาคุยกับเธอแล้ว ฉันต้องรีบไปเคลียร์งานแล้ว"
"แหม พอแบบนี้งานยุ่งขึ้นมาเลยนะ?"
หญิงสาวเริ่มหยุดเดินตามหลังเจ้าของบ้านเช่นธณาแล้ว
และธณาก็ได้หันขวับมามองใบหน้าสวยๆ ของเธอ
"มันไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจ"
"แล้วมันเป็นแบบไหน คุณช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจได้ไหม ฉันขอร้อง?"
"เธอถึงกับต้องขอร้องให้ฉันช่วยอธิบายเลยเหรอ แปลว่าเธออยากรู้มากขนาดนั้นเลยเหรอ นี่เธอแอบสนใจเรื่องฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"
ธณากำลังยักคิ้วอย่างมีนัยะใส่หญิงสาวอยู่…
"จะบ้าเหรอ คุณอย่ามาพูดอะไรมั่วๆ แบบนี้นะ"
หญิงสาวออกอาการเลิ่กๆ ลั่กๆ ไปเลยสิ
คราวนี้ไม่รู้ใครกำลังจี้จุดเพื่อเอาคำตอบจากใครกันเเน่…
================
อยู่ๆ ธิดาเจอต้นข้าวเข้าด้วยเหตุบังเอิญ "ต้นข้าวๆ"
"อ๋อคุณธิดานี่เอง" ต้นข้าวหันหน้าไปจึงค่อยรู้ว่าเป็นธิดา
"ใช่ฉันเองนี่แหละ ต้นข้าวพอมีเวลาว่างให้ฉันไหม?"
ธิดาครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่แป๊บหนึ่ง
"ฉันจ้างต้นข้าวด้วยเงินหกพัน ฉันขอเวลาสามชั่วโมง"
จู่ๆ ธิดาลากร่างแข็งแรงให้เดินไปพร้อมกับตนเอง โดยต้นข้าวยังไม่มีการตอบรับใดๆ เลยนะเนี่ย
"คุณธิดาจะไม่ให้ฉันตอบกลับอะไรบ้างเลยเหรอ?"
"ฉันนึกว่าต้นข้าวจะไม่ปฏิเสธซะอีก นี่ฉันทำอะไรลงไป"
ธิดาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ก่อนก้มหน้าก้มตาลง
"ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น"
ต้นข้าวไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไรบ้าง เพื่อให้เธออารมณ์ผ่อนคลายขึ้น ต้นข้าวทำไม่เป็นหรอกอะไรแบบนี้
"ต้นข้าวก็พูดออกมาหมดแล้ว ไม่ต้องรักษาน้ำใจฉันหรอก"
เมื่อธิดากำลังจะย่างเท้าจากต้นข้าวไป ต้นข้าวเป็นฝ่ายคว้ามือบางๆ นั้น
"ช้าก่อน…"
"ต้นข้าวยังมีอะไรจะพูดกับฉันอย่างงั้นเหรอ?"
ธิดาหันหน้ามาถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าโศกศัลย์ไปแล้ว
"ใช่"
"แล้วอะไรเหรอ ต้นข้าวพูดออกมาเลยไม่ต้องเกรงใจ?"
"ฉันไม่ได้อยากให้คุณรีบไปไหน?"
ดูเหมือนว่าหญิงสาวยังจะไม่หายจากอาการที่ต้นข้าวเพิ่งเห็น…
"ถ้าต้นข้าวไม่ให้ฉันไป แล้วจะให้ฉันอยู่ตรงไหน?"
"ก็อยู่กับฉันไง"
ไม่รู้แหละ ต้นข้าวตัดสินใจสวมกอดธิดาเอาไว้ดีกว่า ทางออกนี้น่าจะช่วยอะไรให้ดีขึ้นเยอะแน่ๆ
"ห่ะ!"
ธิดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะแอบมีใจเหมือนกันกับตนเอง…
"คุณธิดาพอรู้สึกว่าดีขึ้นบ้างหรือยัง?"
"ดีขึ้นมากแล้ว"
ธิดาเขินอายอย่างบอกไม่ถูกเมื่อต้องมาถูกต้นข้าวสวมกอดเช่นนี้
"งั้นฉันดีใจด้วย"
ต้นข้าวปล่อยธิดาออกจากอ้อมกอดอบอุ่นๆ นั้นแล้ว
แต่ทว่าธิดาทำอะไรไม่คาดฝันมาก่อนนี่สิด้วยการจูบลงไปบนปากของต้นข้าว
เป็นสาเหตุให้ชายหนุ่มตื่นตระหนกไปชั่วคราวเพราะความรู้สึกคาดไม่ถึงนี่แหละ ไม่นานนักชายหนุ่มจูบตอบ แล้วยังส่งสอดลิ้นอุ่นร้อนของตนเข้าไป
ขณะนี้อารมณ์วาบหวิวของต้นข้าวเชิญชวนสุดๆ ให้เขาต้องการอุ้มธิดาไปไว้บนฟูกนุ๊มนุ่ม ติดอยู่นิดเดียวคือทั้งสองคนยังอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งนั่นเอง