Twin Bride สลับรัก สลักใจ

ในงานวิวาห์แห่งทศวรรษ เว่ยหรูซิน เจ้าสาวตัวจริงกลับหายตัวไปอย่างลึกลับ...
ในขณะเดียวกัน หลงยวี่หนิง ตื่นขึ้นมาในคฤหาสน์หรูในฐานะ คุณนายน้อยหยาง โดยไร้ความทรงจำใดๆ ด้วยใบหน้าที่เหมือนเจ้าสาวที่หายไปราวกับพิมพ์เดียวกัน ทำให้ หยางเสวียนอี้ ประธานหนุ่มผู้เย็นชา เชื่ออย่างสนิทใจว่าเธอคือภรรยาที่บาดเจ็บจนความจำเสื่อม
เขาคือชายผู้แข็งกร้าวและทรงอำนาจ เขาใช้ความเย็นชาและอำนาจปกครองเธอ ในขณะที่ความสดใสของเธอได้เยียวยาโลกที่เงียบเหงาในหัวใจเขาอย่างไม่รู้ตัว
เหตุการณ์ ‘สลับรัก’ ครั้งนี้เริ่มต้นด้วยความเข้าใจผิด แต่ความผูกพันที่เกิดขึ้นกลับ ‘สลักใจ’ และหยั่งรากลึกในหัวใจของประธานหนุ่ม จนเขายอมสยบต่อรักนี้อย่างหวงแหนเหนือสิ่งอื่นใด
ทว่าความสุขนั้นสั้นนัก... เมื่อภรรยาตัวน้อยแสนดีของเขา ‘ทรยศเขา’ ด้วยการไปจูบกับชายอื่นจนเกิดข่าวฉาว ช่างเป็นการหยามน้ำหน้า หยางเสวียนอี้ ผู้ยิ่งใหญ่เสียจริง!
สำหรับชายที่เกลียดการทรยศหักหลังเป็นที่สุด สิ่งที่เธอทำกระตุ้นโทสะอันบ้าคลั่งในตัวเขา หัวใจที่สลักรักไว้ จึงปะทะกับ ศักดิ์ศรีที่ถูกเหยียบย่ำ
เมื่อทุกอย่างพังทลายลง หยางเสวียนอี้ จะยังคงปล่อยให้ความโกรธแค้นเข้าครอบงำ หรือความรักที่แท้จริงจะทำให้เขายอมรับความจริง และตาม ‘ทวงคืน’ ความผูกพันที่หลุดมือไป?
----
เขากดริมฝีปากจูบลงบนเรือนผม หน้าผาก และแก้มเธอสลับไปมา แต่ไม่ล่วงเกินไปกว่านั้น ความร้อนรุ่มถูกแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนที่ลึกซึ้ง
"คืนนี้…ขอนอนกอดเธอไว้แค่นี้ก็พอ" เขาพูดเสียงพร่าแต่หนักแน่น "สัญญา จะไม่ทำอะไรที่เธอไม่ต้องการ"
ยวี่หนิงสะอื้นเบาๆ ซุกหน้าลงกับแผงอกกว้างของเขา ความเหนื่อยล้าจากความโกรธและความกลัวตลอดการเดินทางค่อยๆ มลายไป
เธอเงยหน้าขึ้นจากอกเขา ความจริงใจที่ฉายชัดในดวงตาของเสวียนอี้เมื่อครู่ทำให้เธอวางเกราะป้องกันลง แม้จะยังไม่รู้ว่าเขาจะจัดการปัญหาสถานะที่ซับซ้อนนี้ได้อย่างไร แต่สัญชาตญาณที่โหยหาความอบอุ่นนี้ มันแข็งแกร่งเกินกว่าเหตุผลจะต้านทานไหว เธอจึงไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็ไม่ได้ผลักไสเช่นกัน
ในความเงียบ เสวียนอี้กระชับอ้อมกอด กดจูบเบาๆ ที่หน้าผากเธอครั้งแล้วครั้งเล่า แววตาเต็มไปด้วยความทะนุถนอม ราวกับกำลังบอกเธอว่า ‘เธอคือสิ่งล้ำค่าเพียงหนึ่งเดียวที่เขาจะไม่ยอมให้ใครพรากไป’
"ได้ไหม" เขาเอ่ยถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเว้าวอน
ยวี่หนิงเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำแต่เปล่งประกายบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ริมฝีปากเธอสั่นน้อยๆ ก่อนโค้งเป็นรอยยิ้มขี้เล่น เหมือนที่เธอชอบทำ
"แล้วถ้าฉัน…ต้องการล่ะ"
ประโยคนั้นดังขึ้นเบาๆ แต่ชัดเจนพอจะทำให้โลกทั้งใบของเสวียนอี้หยุดหมุน เสวียนอี้ชะงักไปทันที ร่างของเขาแข็งทื่อ หัวใจเต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกจากอก ดวงตาคมเบิกกว้างมองเธออย่างไม่เชื่อหู ก่อนริ้วความร้อนจะวิ่งขึ้นสู่ใบหน้า หูและแววตา
"ยวี่หนิง…ไม่เอา" เขาเอ่ยชื่อเธอเสียงต่ำ ราวกับคำเตือน ทั้งพร่า ทั้งสั่นสะท้าน
เธอกะพริบตาถี่ หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดจากอก เธอไม่ได้คิดจะยั่วจริงๆ แต่คำพูดนั้นกลับหลุดออกมาเหมือนทดสอบความอดทนของคนตรงหน้า นั่นทำให้แก้มของเธอแดงจัดทั้งที่ยังมีริ้วน้ำตาเกาะอยู่
เสวียนอี้ยกมือขึ้นประคองดวงหน้าเธอ ดวงตาคมเต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่เขาพยายามกดไว้ แต่เสียงหอบของเขาไม่อาจปิดบังได้
เขาโน้มหน้าลงใกล้ ริมฝีปากแทบจะแตะริมฝีปากเธออีกครั้ง ก่อนจะชะงัก หอบหายใจแรง แล้วกระซิบเสียงพร่า "อย่าพูดแบบนั้นอีกนะ…ฉันจะสติหลุดจริงๆ"
มือใหญ่ที่กอดเธออยู่บีบแน่นขึ้นเล็กน้อย ร่างสูงสั่นเบาๆ ราวกับกำลังต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเอง

--
ดราม่าเบาๆ ไม่หนัก สุขนิยม NC ละมุนไม่หยาบคาย