อยากถูกรักสักครั้ง

"ทำบ้าอะไร ปล่อยม่านนะ พี่ศิ!" แต่เหมือนว่าคืนนี้มันจะไม่จบลงง่ายๆ เพราะทันทีที่อีกคนจากไป ต้นแขนของเธอก็ถูกใครอีกคนที่ซุ่มรอกันอยู่นานแล้วกระชากเข้าหาตัวอย่างแรง ใครบางคนที่ก็ไม่รู้ว่าเขาไปหงุดหงิดเรื่องบ้าอะไรมาอีก!
"รู้จักกันมันสักแค่ไหนถึงได้เที่ยวไปยืนให้มันจูบแบบนั้น!" เป็นศิลาที่ตวาดถามพร้อมกับจ้องมองกันอย่างโกรธจัด
"พูดเรื่องบ้าอะไรของพี่ ใครจูบใคร" ก็ถ้าเมื่อครู่ฝุ่นมันก็แค่เข้าตาเธอ พี่จักรเขาก็แค่ขยับเข้ามาช่วยเขี่ยออกให้เท่านั้น
"พี่ไม่ได้ตาบอด ก็ที่ไปยืนทำกับมันหน้าบ้านเมื่อกี้นี่ไง!" ทั้งๆ ที่เขาเป็นห่วงเธอแทบตาย อุตส่าห์ขับรถมาดักรอที่หน้าบ้านเพราะกลัวว่าเธอจะถูกไอ้เวรนั่นทำอะไรไม่ดี แต่ภาพที่เห็นเมื่อครู่คือเรื่องห่าเหวอะไร ทำไมปล่อยตัวให้มันแบบนั้น!
"แล้วมันไม่ได้เหรอคะ แม่ยังไม่ว่าม่านเลยสักคำ แล้วพี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนคนอื่นว่าควรทำหรือไม่ควรทำอะไร!" ต่อให้เธอจะอธิบายอะไรไปเขาก็คงไม่ฟังกันอยู่ดี เพราะแบบนั้นม่านตะวันจึงเลือกที่จะโต้กลับไปแทน เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเขาจะเข้ามาวุ่นวายทำไม
"โกรธพี่ก็มาลงที่พี่ ไม่ใช่ทำร้ายตัวเองแบบนี้!" เธอไปทำร้ายตัวเองเมื่อไหร่ตอนไหนไม่ทราบ เขารึเปล่าที่คิดบ้าไปเอง หรือเพราะเธอใจง่ายกับเขา ก็เลยคิดว่าจะต้องง่ายกับคนอื่นด้วย นี่ดูถูกกันเกินไปแล้วนะ เขามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินกัน!
"หลงตัวเองเกินไปรึเปล่าคะ ทำไมม่านจะต้องทำร้ายตัวเองเพราะแค่ผู้ชายเส็งเคร็งคนนึงไม่เห็นคุณค่าของม่านด้วย!" เป็นคำสวนนี้เองที่มันทำให้ศิลาจำต้องข่มใจให้เย็นลง
"ม่าน…เราจะคุยกันดีๆ ไม่ได้เลยเหรอ" เขาไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้กันเลย ม่านตะวันที่เคยว่าง่ายคนนั้นหายไปไหน
"คุยได้ค่ะ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้" อีกอย่างเธอก็อยู่ในที่ของเธอด้วย เป็นเขาเสียมากกว่าที่อยู่ๆ ก็พาลมาหาเรื่องกันแบบนี้
"พี่ศิสนใจแค่เรื่องของตัวเองก็พอค่ะ ส่วนชีวิตของม่านให้ม่านตัดสินใจเอง" ต่อให้สุดท้ายเธอจะเลือกผิดอีกสักกี่ครั้งมันก็เป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องรับผิดชอบทุกการกระทำของตัวเอง เขาไม่จำเป็นต้องพาตัวเองเข้ามาวุ่นวายกับเรื่องนี้เลย
ไม่ว่าจะสถานะอะไรก็ตาม!