เกิดใหม่ทั้งที ดันได้สามีเป็นอดีตแม่ทัพ

‘นี่มัน ที่ไหนกัน’ เสียงพึมพำแผ่วเบาแทบไม่ต่างจากเสียงลมหายใจ
ร่างกายยังคงอ่อนแรง แต่สัญชาตญาณสั่งให้พยายามลุกขึ้น ทว่าความเจ็บแปลบแล่นเข้ามาทันทีที่ขยับตัว ทำให้ต้องขมวดคิ้ว หลับตาแน่นอย่างอดกลั้น
และในห้วงเวลานั้นเอง คลื่นความทรงจำที่ไม่ใช่ของตนก็ถาโถมเข้าสู่จิตสำนึกอย่างไร้ความปรานี
ภาพของหญิงสาวผู้หนึ่งปรากฏขึ้น ใบหน้าคล้ายตนเองอย่างน่าประหลาด เพียงแต่งกายด้วยเสื้อผ้าโบราณ รูปร่างหน้าตางดงามสะดุดตา
เสียงซุบซิบนินทาดังแว่วมาพร้อมกับภาพเหล่านั้น
"แม่เลี้ยงใจร้าย หญิงชั่วนั่นคิดจะขายลูกเลี้ยงให้พ่อค้าทาสจริง ๆ หรือ เพิ่งแต่งเข้ามาเดือนเดียว สามีก็ป่วยนอนติดเตียง นางยังทำได้ลงคอ"
"สมควรแล้วที่โดนตีหัวแตก นี่คงเป็นบทลงโทษจากสวรรค์"
"กรรมตามทันน่ะสิไม่ว่า ว่ากันว่าพ่อค้าทาสโลภมาก ไม่แน่ว่าคงอยากเอานางไปขายที่หอนางโลมด้วยกระมัง"
"หัวหน้าหมู่บ้านไม่น่าไปช่วยนางมาเลย"
"นั่นสิ ควรช่วยแค่เด็ก ๆ ที่น่าสงสารก็พอแล้ว"
เสียงนินทาอันเย็นชาและดูแคลนประดังเข้ามาในหู ความรู้สึกหนักอึ้งกดทับหัวใจ ราวกับความเจ็บปวดของเจ้าของร่างนั้นก็ไหลผ่านมาถึงนางด้วย

"เดี๋ยวก่อน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่" ซ่งซินหรานขมวดคิ้วแน่น เอื้อมมือกุมศีรษะ หอบหายใจแรง ร่างกายสั่นสะท้าน ภาพเหตุการณ์มากมายยังคงไหลทะลักเข้ามาไม่หยุด ราวกับกระแสน้ำหลาก

ขณะที่กำลังทอดถอนใจ ตัดพ้อฟ้าดินอยู่ในใจ จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นโดยไร้เงาของเจ้าของเสียง เสียงนั้นดังขึ้นกลางอากาศอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"ผีหลอกหรือเปล่าเนี่ย" ซ่งซินหรานเบิกตากว้าง สายตากวาดมองไปรอบตัวด้วยความระแวดระวัง น้ำเสียงสั่นเล็กน้อยด้วยความตกใจ
"ข้ามิใช่ผี" เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงราบเรียบ ทว่ากลับฟังดูจริงจังอย่างน่าประหลาด
ซ่งซินหรานชะงัก ก่อนจะขมวดคิ้วแน่น ยกมือทาบอกของตน พลางเอ่ยเสียงแข็ง "อ้าว เห็นพูดมาทั้งที่ไม่เห็นตัว ข้าก็นึกว่าโดนผีหลอกเสียอีก มาแค่เสียงแบบนี้ ผู้ใดไม่คิดว่าเป็นผีบ้างล่ะ"
"เอาเถอะ ข้าเพียงจะมาขอโทษเท่านั้น" น้ำเสียงปริศนานั้นเอ่ยอย่างใจเย็น ไม่มีวี่แววจะโกรธเคืองต่อคำพูดประชดของนางเลยแม้แต่น้อย
ซ่งซินหรานเลิกคิ้วขึ้นสูง ความสงสัยฉายชัดในดวงตา "ขอโทษ ขอโทษเรื่องอะไร หรือว่า เรื่องที่ข้าตายงั้นหรือ"
"ถูกต้องแล้ว" เสียงปริศนาตอบกลับทันควัน "ตามจริงแล้ว เจ้ายังไม่ควรที่จะตาย มันเป็นความผิดพลาดของข้าเอง ข้าจึงให้เจ้ามาอยู่ในร่างของหญิงสาวผู้นี้แทน"
ดวงตาของซ่งซินหรานเบิกกว้าง ริมฝีปากขยับอย่างไม่อาจห้ามคำถามที่ผุดขึ้นในใจได้ "ไม่มีร่างอื่นที่นิสัยดีกว่านี้แล้วหรืออย่างไรกัน"
"ไม่มี" น้ำเสียงปริศนาเอ่ยอย่างหนักแน่น "ร่างนี้เหมาะสมกับเจ้าแล้ว"
"เหมาะสมตรงไหน นิสัยแตกต่างกับข้าเช่นนี้ ข้าไม่เห็นจะเหมาะสมตรงไหนเลย" ซ่งซินหรานขมวดคิ้วแน่น น้ำเสียงเริ่มแฝงความไม่พอใจ
"เอาเถอะน่า เพื่อไม่ให้เจ้ายากลำบากจนเกินไป ข้าจะให้ตัวช่วยเจ้าแล้วกัน" น้ำเสียงปริศนานั้นเอ่ยคล้ายคนหมดความอดทนจะอธิบาย
"ตัวช่วยงั้นหรือ แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย" แววตาของซ่งซินหรานเปล่งประกายขึ้นมาทันที ริมฝีปากโค้งเป็นรอยยิ้มบาง น้ำเสียงเริ่มอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
"ข้าจะมอบผู้ช่วยให้เจ้า จะว่าอย่างไรดี ในโลกเดิมของเจ้าเรียกสิ่งนี้ว่าระบบกระมัง เอาแบบนั้นก็แล้วกัน" เสียงปริศนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขันเจือความลี้ลับ
"ระบบงั้นหรือ ข้านึกว่าจะได้รับพรอะไรทำนองนั้น แค่ระบบก็น่าสนใจดี ว่าแต่มันทำอะไรได้บ้าง" ซ่งซินหรานเลิกคิ้วถามด้วยความอยากรู้ ดวงตาสีดำลึกล้ำเป็นประกาย
"เจ้าลองไปเล่นดูเองก็แล้วกัน มันชื่อว่าระบบข้อมูลสวรรค์เชียวนะ ข้าไปล่ะ" น้ำเสียงปริศนาทิ้งท้ายเพียงเท่านั้น ก่อนจะเงียบหายไปดื้อ ๆ ราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่จริง
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อน กลับมาก่อนสิ ข้ายังไม่รู้เลยว่าท่านเป็นผู้ใดกันแน่" ซ่งซินหรานตะโกนสุดเสียง หันซ้ายหันขวามองหาต้นเสียง ทว่ารอบกายกลับเงียบสงัด ไม่มีแม้แต่เงาของผู้ใด


หมายเหตุ:
IOS ซื้อผ่าเว็บไซต์ถูกว่าค่ะ