หลินเซียวหนิงชายาเกิดใหม่พร้อมระบบ

แต่มันสายเกินไปแล้ว หลินเซียวหนิงวิ่งถลาออกมาจากหน้าเรือนรับรองนั้นด้วยท่าทาง "ตื่นตระหนกสุดขีด" นางวิ่งตรงไปที่กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่กำลังเดินมาทางนี้
"ช่วยด้วยเจ้าค่ะ ช่วยด้วย!" นางร้องไห้จนตัวโยน "น้องรอง! ทำไมน้องรองต้องทำเช่นนี้"
"เกิดอะไรขึ้น" ท่านหญิงเจ้าของงานรีบเดินนำมา
"น้องรอง..." หลินเซียวหนิงชี้ไปที่พุ่มไม้ที่หลินลู่เฟยซ่อนตัวอยู่
"นาง... นางนัดพบชายที่เรือนรับรองนั่นเจ้าค่ะ! ข้าเดินตามบ่าวรับใช้มาจะเปลี่ยนชุด แต่ข้ากลับเห็นนางกำลังผลักไสชายคนหนึ่งเข้าไปในห้อง! ข้ากลัวมากเจ้าค่ะ!"