หย่ารักวิวาห์ล้างหนี้

เขา...เก็บเอาทุกความเกลียดชังมาลงที่เธอ ว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้อดีตคนรักหนีไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ส่วนเธอ...แต่งงานเพื่อใช้หนี้ให้กับบิดากระทั่งวันที่พันธะสิ้นสุดลง...แต่เขากลับไม่ยอมเซ็นใบหย่า!!!
.
*** คำโปรย ***
.
คลิก! ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนเสร็จ คีตภัทรก็เหวี่ยงภรรยาในนามลงบนเตียงในห้องนอนของอีกฝ่ายอย่างเต็มแรง
"ออกไปนะ นี่ห้องนอนของฉัน" ปานวาดต่อว่าพร้อมกับหยิบหมอนหนุนมาปิดบังหน้าอกของตัวเองอย่างไว
"ตราบใดที่เธอยังใช้นามสกุลของฉัน อย่าได้นุ่งน้อยห่มน้อยแล้วขึ้นไปเต้นรูดเสาเหมือน กะห** อย่างเมื่อกี้อีก ไม่งั้นฉันจะขังเธอเอาไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย"
คีตภัทรตอกกลับอย่างเดือดดาล ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยโมโหอะไรมากเท่านี้มาก่อน
"คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตของฉัน ไม่มีสิทธิ์มากักขังหรือสั่งให้ฉันทำนู่นนั่นนี่" ปานวาดตอบกลับอย่างโมโหไม่แพ้กัน
"มีสิ! ฉันเป็นผัวเธอ ถ้าฉันสั่ง! เธอก็ต้องทำตาม ไม่ใช่มาเถียงฉอดๆ แบบนี้" คีตภัทรชี้หน้าด่าอย่างเก็บอารมณ์โกรธไม่อยู่
"ถ้าคุณไม่พอใจพรุ่งนี้ก็ไปหย่าสิ" ปานวาดบอกอย่างเข้าทาง
"หย่าอะไร ฉันยังไม่ได้เอาเธอให้คุ้มค่าสินสอดที่เสียไปเลย"
คีตภัทรบอกก่อนจะขยับขึ้นไปบนเตียง แล้วจับภรรยาในนามกดนิ่งอยู่กับที่ ไม่ให้อีกฝ่ายขยับหนีลงจากเตียงไปไหนได้
"กรี๊ดดด ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้" ปานวาดกรีดร้องโวยวายอย่างตกใจ กับการกระทำและคำพูดของเขาเมื่อครู่ ที่บอกว่ายังไม่ได้เอาเธอให้คุ้มกับค่าสินสอด มะ...มันหมายความว่ายังไง?
"หึ! ไม่โดนฉันเอาถึงกับร่านกระโดดขึ้นไปร่อนส่ายเอวหาดุ้นที่ไนต์คลับเลยเหรอ"
"ใช่! รับไม่ได้ก็ไปหย่าซะ"
"ฝันไปเถอะ ชาตินี้ทั้งชาติ อย่าได้หวังว่าจะมีความสุขแม้แต่วินาทีเดียว"
"ฉันต่างหากที่ต้องพูดคำนั้น ถ้าคุณไม่ยอมเซ็นใบหย่า นับจากนี้ไปฉันจะตามหลอกหลอนคุณไปทุกที อย่าได้หวังว่าจะไปเสพสุขกับสาวคนไหนได้อีก" ปานวาดบอกด้วยน้ำเสียงชิงชัง
"เอาเลย! ฉันไม่แคร์ เพราะผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักและอยากจะแต่งงานด้วย เขาแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นไปแล้ว" คีตภัทรตอกกลับทันใด