สิเน่หากรงมาร

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม และใครที่มันกล้าทรยศหักหลังเขา เขาจะไม่ปล่อยให้ตายดี จะทำทุกวิถีทาง จะฉุดและรั้งเธอไว้ในกรงมาร ทรมานให้ตายกันไปข้าง ให้เธอจำฝังรากติดถึงใจว่า เธอควรเป็นของใคร!


เสียงหายใจที่ดูติดขัดเหมือนเครื่องจักรกลที่กำลังจะเสียทำให้เขานึกแปลกใจจึงต้องหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างพิจารณา ร่างบอบบางนั้นสั่นไปทั้งตัวสั่นจนดูน่ากลัว

‘บ้าน่า! ทำไมเป็นมากขนาดนี้’

เร็วเท่าความคิด เขาก็พุ่งพรวดเข้าไปแตะหลังมือลงไปบนท่อนแขนของเธอทันที ก่อนที่จะต้องรีบชักมือกลับเพราะว่าตัวของเธอนั้นมันร้อนราวกับไฟเลยทีเดียว

“ลัลนา!! เธอเป็นอะไร นี่อย่าล้อเล่นแบบนี่สิ ฉันไม่สนุกด้วยนะ” เขาร้องถามเธอออกมาด้วยน้ำเสียงอันร้อนรน แต่ทว่าลัลนากลับยิ้มให้เขาคล้ายกับว่ากำลังเย้ยหยันบางอย่างอยู่ในใจ นั่นทำให้กฤตนัยตีความไปอีกทาง แล้วเขาก็ต้องกัดฟันเสียงดังกรอดๆ ด้วยความโกรธทันที

“จริงสิ! เธอตั้งใจจะใช้ความตายหนีไปจากฉันด้วยการยอมกินยาที่ตัวเองแพ้มันเข้าไป เธอนี่มันโง่ที่สุด สารเลวที่สุด”

“แล้วสะใจคุณไหมล่ะคะ” น้ำเสียงอันแหบแห้งตอบออกมาเบาๆ คล้ายกับคนกำลังจะหมดแรง พร้อมกับเสียงหายใจที่ดูเหมือนจะเริ่มติดขัดมากยิ่งขึ้น แถมสีหน้าของเธอก็ยิ่งดูซีดขาวลงไปเรื่อยๆ แต่ว่ากระนั้นเธอก็ยังพอมีแรงที่จะฉีกยิ้มเย้ยหยันเขา จนทำให้เขาต้องสบถออกมาอย่างหัวเสีย

“บ้าเอ๊ย!! อย่าคิดนะว่าเธอจะได้ตายสมใจน่ะ ฉันไม่อนุญาต เข้าใจไว้ด้วยว่าเธอมีสิทธิ์เจ็บได้ แต่เธอห้ามตายเด็ดขาด! เธอจะต้องอยู่กับฉัน อยู่กับฉันเท่านั้น อะไรก็พรากไปไม่ได้ เข้าใจไหม!”