หล่อนต่ำเพราะอยากสูง

"เหตุผลของหญิงสาวแต่ละคน ที่ต้องมามีอาชีพเป็นผู้หญิงหากินไม่เหมือนกัน

บางคนถูกหลอกมา จนกลายเป็นทำนองว่าหล่อนชั่วเพราะชาย

บางคนถูกพ่อเลี้ยง (หรือใครก็ได้) ข่มขืน เสียใจจนเสียคน

บางคนขาดความรู้ ไร้อาชีพจนอดและอยาก จึงจำเป็นต้องเข้าอยู่ในสภาวะจำยอม ยอมเพื่ออยู่

แต่ ขจี หญิงสาววัยจวนยี่สิบสามคนนั้น แตกต่างจากคนอื่นหมด หล่อนก้าวจากโลกหนึ่งที่สังคมยอมรับ ไปสู่อีกโลกหนึ่งที่สังคมรังเกียจ ด้วยเหตุผลเพียงง่ายๆ และตั้งใจ

“จียอมขายตัวเพราะอยากมีเงินค่ะ” หล่อนบอกข้าพเจ้า “เดิมจีเป็นเสมียนได้เดือนละห้าร้อยกว่า พอกินแต่ไม่พอค่าแต่งตัวค่ะ”

“น่าจะสบายแล้วนี่ เป็นผู้หญิงพอมีกินไปวันหนึ่งๆ พยายามทำตัวให้ดี อนาคตก็จะดีเอง ไม่น่าเดือดร้อนกับเรื่องแต่งเนื้อแต่งตัว” ข้าพเจ้าว่า

“ก็จีอยากโก้นี่คะ จีอยากมีหน้ามีตาเหมือนคนอื่นๆ มีเสื้อผ้าดีๆ ใส่ ที่นิ้วมือมีแหวนเพชร แล้วก็มีรถขับ จีจึงจำเป็นต้องมาหาเงินแบบนี้ ตอนแรกก็หาเพียงเป็นลำไพ่ หนักเข้าค่าใช้จ่ายรัดตัว เพราะจีไปผ่อนรถเก๋งใช้ จึงต้องลาออกจากงานเสมียน ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินแบบนี้อย่างเดียว แต่ไงก็ตาม จีกะว่าเมื่อผ่อนรถเก๋งหมด จะเลิกอาชีพนี้เด็ดขาด แล้วจะหาผู้อุปการะสักคน เพราะใจจริง จีเกลียดอาชีพนี้อย่างที่สุด ที่ทำไปเพราะอยากทัดเทียมเพื่อนฝูงเท่านั้น”

“ยังอีกกี่เดือนถึงจะผ่อนรถหมด” ข้าพเจ้าถามทำไมก็ไม่รู้

“สี่เดือน” หล่อนตอบ “อีกสี่เดือนนับจากวันนี้ พี่มาบ้านนี้จะไม่พบจีอีก ไม่เชื่อคอยดู”

คำหลังหล่อนย้ำนักแน่น

จริงอย่างที่ขจีบอก อีก 4 เดือนต่อมา ข้าพเจ้าไปที่สำนักงาน (ซ่อง) นั้นอีก ไม่พบขจีแม้แต่เงา ถามได้ความว่า หล่อนลาออกไปจากบ้านนี้หลายวันแล้ว

ข้าพเจ้าไม่ได้ติดใจเรื่องนี้อีกเลย ต่อเมื่อหลังจากนั้นอีกประมาณอาทิตย์ ข้าพเจ้าพบขจีอีก หล่อนยังยึดอาชีพเหมือนเดิม เพียงแต่เปลี่ยนสถานที่ใหม่เท่านั้น

“ไหนว่าจะเลิก?” ข้าพเจ้าถามสั้นๆ

หล่อนทำสีหน้าวาดยาก ตอบว่า

“ครั้งแรกตั้งใจจะเลิกแหละค่ะ จีเพิ่งมาเปลี่ยนใจทีหลัง”

“ทำไม” ข้าพเจ้าสงสัย

“เพราะจำเป็นต้องผ่อนรถอีกคันให้พ่อคะ”

“รถอะไรอีกล่ะ”

“รถแทรกเตอร์คะ พ่อจีทำไร่อยู่ที่เมืองชล”.

เรื่องสั้นเรื่องแรกของ ไมตรี ลิมปิชาติ อดีตนายกสมาคมนักเขียน และเจ้าของผลงานเลื่องชื่อมากมาย ไม่ว่าจะเป็น “ความรักของคุณฉุย” “ด็อกเตอร์ครก” และรวมเรื่องชุด “คนอยู่วัด” ผลงานเหล่านี้เคยลือลั่นในบรรณพิภพมาแล้วทั้งสิ้น ปัจจุบัน นักเขียนผู้นี้ยังคงมีผลงานเผยแพร่ออกมาเสมอๆ

สำหรับเรื่อง “หล่อนต่ำเพราะอยากสูง” ลงตีพิมพ์ครั้งแรกในคอลัมน์ เขาเริ่มต้นที่นี่ นิตยสารฟ้าเมืองไทย เมื่อปี พ.ศ. 2517 บรรณาธิการผ่านเกิด ก็คือ อาจินต์ ปัญจพรรค์"