ดวงใจประกาศิต

“ยิงฉันซะ!” อีกครั้งที่ชายหนุ่มใจนักเลงสั่งด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม หันปลายกระบอกปืน
เข้าหาตัวเองในตำแหน่งของหัวใจ
“ฉันไม่..ฉันทำไม่ได้” เพียงดาวสั่นหน้า น้ำตารื้นขึ้นก่อนจะไหลรินอาบแก้ม ตัวสั่นเพราะความกลัว ภาคิไนยยังดึงมือหล่อนให้ถือปืนจ่อไปที่หน้าอกของเขา
“ยิงฉันสิ! หากเธอไม่ยิงฉัน ก็เท่ากับว่าเธอยอมรับในชะตากรรมที่จะเป็นของฉัน และเมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปเป็นของใครอย่างเด็ดขาด”
“ฉัน ฉันทำไม่ได้” เพียงดาวยอมแพ้ หล่อนสะอื้นจนตัวโยน จนนักเลงหนุ่มใจอ่อนยวบ เขาวางปืนลงแล้วรวบตัวของหญิงสาวเข้าหา กดปลายจมูกไปที่หน้าผากของหล่อนเบาๆ
“เธอรู้นะว่าสักวัน มันจะต้องเกิดขึ้น” เสียงทุ้มนุ่มลึก
“แต่ฉันขอบอกให้เธอรู้ว่า ทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นในคืนนี้ มันเกิดขึ้นเพราะความรัก ความรักที่
ฉันมีต่อเธอ เพียงดาว!” ชายหนุ่มรวบร่างของหญิงสาวเข้าสู่วงแขนก่อนจะอุ้มเพียงดาวเข้าห้อง