กำราบรักดวงใจเขมินทร์

เพราะตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นหน้า ครองรักจึงจงใจทำตัวให้เป็นภาระเพื่อจะได้อยู่ใต้ความปกครองของเขมินทร์ให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เธอต้องยอมถอยเพราะคิดว่าอีกฝ่ายมีคนรักอยู่แล้ว
เพราะสัญญาที่ให้ไว้กับคนที่เคารพดุจพี่ชาย เขมินทร์จึงต้องรับเอาครองรักมาไว้เป็นเด็กในปกครอง แต่เธอก็ช่างดื้อรั้นสร้างเรื่องปวดหัวให้เขาไม่เว้นวัน ซ้ำจู่ๆ มาตะโกนใส่หน้ากันว่าไม่อยากเป็นเด็กในปกครองของเขาแล้ว เขาจึงต้องกำราบเธอให้อยู่หมัด

"อยากไปจากที่นี่มากขนาดนั้นเลยใช่ไหม"
ครองรักสบตาคนที่กำลังเอ่ยเสียงกระด้างมากกว่าครั้งไหนๆ แววตาของเขาราวกับมีลูกไฟขนาดย่อมซุกซ่อนอยู่ในนั้นยามที่มองกัน และแบบนั้นทำให้ครองรักหายใจไม่ทั่วท้อง
ใจจริงเธอเองก็อยากจะตอบว่าเธอไม่อยากไปจากเกาะจันทน์เลยสักนิด ไม่อยากจากไปแม้แต่วินาทีเดียว แต่จะให้เธอทนอยู่โดยที่ต้องเห็นเขมินทร์อยู่กับคนอื่น เธอทนไม่ได้ ครองรักยอมรับว่าหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น
"ใช่ค่ะ" ครองรักตอบโดยไม่ได้สบสายตาอีกฝ่าย
"มองหน้าฉัน"
ดูเหมือนว่าเขมินทร์จะไม่พอใจในคำตอบ เขาถึงได้เอ่ยเสียงแข็งอย่างบีบบังคับ ครองรักพยายามฝืนสบตาอีกฝ่ายแม้สถานการณ์จะกระอักกระอ่วนเต็มทน
"ใช่ค่ะ" ครองรักย้ำคำเดิมและสบตาอีกฝ่ายเป็นการตอกย้ำแม้ในความเป็นจริงจะย้อนแย้ง "และที่ครองอยากจะไปจากที่นี่เพราะครองไม่อยากเป็นเด็กในปกครองของคุณเขมอีกแล้ว"
เขมินทร์ดันลิ้นไปข้างกระพุ้งแก้มก่อนที่เขาจะเหยียดยิ้ม และเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ครองรักรู้สึกเย็นวาบไปจนถึงไขสันหลัง
"ฉันเองก็ไม่อยากมีเธอเป็นเด็กในปกครองเหมือนกัน" เขมินทร์เหยียดยิ้ม "และเธอรู้ไหมว่าที่ผ่านมาฉันต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหน"

***นิยายหมดสัญญาเคยตีพิมพ์กับสนพ. เนื้อหาเหมือนเดิมค่ะ***