อย่าปล่อยใจ๋

เพราะเกลียดความวุ่นวาย หลังเรียนจบจากเมืองกรุงจึงกลับมาทำอาชีพกรีดยางที่บ้านเกิด แต่ใครจะไปคิดว่าการกลับมาครั้งนี้จะเป็นการตัดสินใจที่ผิดมหันต์ เพราะดันมีคนวุ่นวายคนหนึ่งมาตามวอแวกันไม่เลิก

"ทำไมตี๋ชอบไล่ใจ๋ตลอดเลยเนี่ย ถ้าเกิดใจ๋ไปขึ้นมาจริง ๆ ระวังตี๋จะเสียใจ"

"ไม่เสียใจหรอก ยินดีด้วยซ้ำไป ใครเอาจอมวุ่นวายอย่างมึงไปจากกูได้

เดี๋ยวกูให้ทองหนึ่งบาทกับข้าวสารอีกหนึ่งกระสอบเลย"


ตั้งแต่เล็กจนโตตี๋เอาแต่ผลักไสไล่ส่งใจ๋ทุกครั้ง ตอนอนุบาลตี๋ก็ไม่ยอมนอนกลางวันข้างใจ๋ ตอนประถมเวลาครูให้นั่งโต๊ะข้างกันตี๋ก็ขอย้ายไปนั่งกับคนอื่น ตอนมัธยมก็ยังเป็นแบบนั้น แล้วมาตอนนี้ตี๋ก็ยังจะหมางเมินกันอีก

ฮึ่ย คอยดูเลยนะตี๋ ถ้าตี๋ยังเอาแต่ผลักไสไล่ส่งใจ๋อยู่แบบนี้ เกิดวันหนึ่งใจ๋เปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นขึ้นมาจริง ๆ ตี๋จะต้องเสียใจ