สุดทางของตาย

"เราเลิกกันเถอะพราว....พี่ไหว้ล่ะ"
.........................................................
## ไม่นอกใจ ไม่นอกกาย พระเอกโบ้ โง่จนอยากตบ ##
.........................................................

"อยู่ที่นี่แล้วนิ?"

เธอพึมพำเบา ๆ จากแอพมันระบุว่านทีอยู่ที่นี่ แล้วทำไมไม่เดินมาที่โต๊ะ ทั้งที่เธอทั้งส่งโลเคชั่นทั้งส่งรูปให้แล้ว พราววลินท์เลยตัดสินเดินไปตามหาเขา

จนในที่สุดก็เจอจนได้…….ทว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว แต่อยู่กับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว

"ไอ้พี่ที………"

พราววลินท์เลือดขึ้นหน้า เขามาร้านนี้ โดยที่ไม่ได้มาหาเธองั้นเหรอ มาเพราะนัดกับผู้หญิงคนนี้เหรอ เธอไม่พูดให้เสียน้ำลาย ร่างบางเดินตรงเข้าไปกระชากแขนของแฟนหนุ่มให้ลุกขึ้นจากโต๊ะสุดแรง

"ไม่มีปัญญาหาผัวเป็นของตัวเองหรือไงหะ….ถึงมาแย่งผัวคนอื่นเนี่ย อิผู้หญิงหน้าด้าน…..ปล่อยนะ…..พราวบอกให้ปล่อย พราวจะตบมัน"

"มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะพราว พี่กับวีวี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"ไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วมาอยู่กับมันที่นี่เนี่ยนะ ทั้งที่เรานัดกันแล้วอ่ะ พี่เห็นพราวเป็นแฟนพี่อยู่รึเปล่า?"

"เรื่องมันยาวไว้กลับไปคุยกันที่บ้าน…..พี่ขอโทษนะวีวี่ วันนี้พี่ขอพาพราวกลับก่อน "ประโยคหลังเขาหันไปบอกวีวี่ ก่อนจะอุ้มพราววลินท์ออกจากร้าน ทั้งที่ยังดิ้นพล่านด้วยความโกรธไม่หยุด

"พอสักทีเถอะพราว…..เลิกทำตัวเป็นหมาบ้าได้แล้ว"

"สรุปที่พี่เย็นชากับพราว พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้พราวเลิกกับพี่ เพราะพี่กำลังมีคนใหม่ใช่มั้ย เป็นอีนั้นใช่มั้ย?"

"วีวี่กับพี่เป็นแค่เพื่อนร่วมงาน วันพรุ่งนี้วันเกิดพ่อเขา เขาแค่ขอให้พี่พามาเลือกซื้อของขวัญ ก็เท่านี้"

"ชวนไปเลือกซื้อของขวัญ วันเกิดพ่อมัน มันยังไม่มีสมองคิดเองจนต้องวิ่งแจ้นมาให้พี่ช่วยเลือก พี่เป็นอะไรกับมันล่ะ หะ….ตอบมาสิว่าพี่เป็นอะไรกับมัน"

"พูดไม่รู้เรื่องแล้วพราว บอกว่าเป็นเพื่อนไง เป็นเพื่อนเข้าใจมั้ย"

"เพื่อน?" เธอหัวเราะออกมาดังๆ "เพื่อนที่ไหนมองกันด้วยสายตาแบบนั้น ถ้าวันนี้พราวไม่มาเห็นป่านนี้พี่กับมันก็คงจบกันที่เตียงไปแล้ว เพื่อนที่ไหนกินข้าวด้วยกัน ไปส่งกัน มองกันด้วยสายตาแบบนั้น ถามจริงเถอะเวลาพี่จะทำอะไรแบบนี้ เคยคิดถึงหน้าพราวบ้างมั้ย คิดบ้างมั้ยว่าพราวเจ็บแค่ไหน"

"พราว…….เธอจะพูดแรงขึ้นทุกทีแล้วนะ เอากันอะไร จบที่เตียงอะไร พี่กับวีวี่เป็นแค่พื่อนร่วมงาน ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย"

"ขนาดว่ายังไม่ได้คิดนะ แล้วถ้าคิดมันจะขนาดไหน คงเอากันกลางร้านไปแล้วมั้ง"

"เออ….ถ้าอยากคิดแบบนั้นก็ตามใจ เบื่อเว้ย เบื่อได้ยินมั้ย ก็บอกว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลย พูดไปเท่าไหร่ก็ไม่เชื่อ งั้นไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ รำคาญ!! "

"พี่คงอยากได้มากซินะ โอเคพี่ที…..วันนี้พี่ชนะแล้ว ความพยายามทั้งหมดที่พี่ทำมา มันสำเร็จแล้ว พี่กดดันพราวทุกอย่าง บีบพราวทุกทางให้ทนไม่ไหว ใช้ความเย็นชาทำร้ายพราวตลอด วันนี้พี่ทำสำเร็จจริงๆ"

พราววลินท์กัดฟันแน่น เธอแหวลั่น ระเบิดอารมณ์ใส่หน้าเขา อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"พี่มันก็แค่คนเลว ๆ คนหนึ่ง ไอ้คนสารเลว"

เธอพรั่งพรูฟูมฟาย แล้วตรงเข้าทุบไหล่เขาแรง ๆ เพื่อระบายอารมณ์

"เออ….รู้แล้วก็ดี แกล้งโง่อยู่ได้ งั้นจะไปตายที่ไหนก็ไป ไป้!!"

พราววลินท์สะตั้นกับคำพูดนั้นของคนที่คิดว่ารักกัน เธอยกมือขึ้นปาดคราบน้ำตาในหน้าทิ้ง แล้วกลั้นสะอื้นเอาไว้จนตัวสั่น เธอทำดีที่สุดแล้วจริง ๆ กว่าวันนี้จะมาถึง กว่าเธอจะยอมแพ้ให้กับความสัมพันธ์ครั้งนี้ เธอก็พยายามจนไม่เหลือศักดิ์ศรีของความเป็นคนอะไรอีกแล้วเหมือนกัน

"เออ….เรา….เลิก…..กัน"

-----------------------------------------------------------

*** เซ็ตสามเสือแห่งกองปราบ***

1. ของเล่นในปกครอง [ ผู้กองภาคิน+แก้วตา ]

2. รักนี้...เมียบังเอิญ [ ผู้กองธันวา + ขวัญดาว ]

3. สุดทางของตาย [ ผู้กองนที + พราววลินท์ ]

-----------------------------------------------------------

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ ๆ ของไรท์ต่อไปด้วยนะคะ

รีวิว 5 ดาวและคอมเมนท์น่ารัก ๆ จากนักอ่าน คือกำลังใจของนักเขียนนะคะ

---------------------------------------------------------

!!!!! คำเตือน!!….นิยายเรื่องนี้แต่งมาจาก general ทั่วไปของมนุษย์ แรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวของคนรอบตัว การดูหนังฟังเพลง และประสบการณ์ชีวิตของคนจริง ๆ การดำเนินเรื่องเป็นไปตามพล็อตหนึ่งของไรท์ ซึ่งเหมือนชีวิตรักของแต่ละคน ที่ย่อมมีหนทางของตัวเอง ความโบ้ เร็วช้า มากน้อย อาจไม่สมใจคนทุกคน ดังนั้นอยากให้เข้าใจตรงนี้ก่อนกดซื้ออีบุ๊คด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ !!!!!!

----------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกการอ่านและสนับสนุนค่ะ