ซ่อนรัก ซ่อนกลิ่น ๒๕๒๘

"รพี มีคนมาหา รออยู่ด้านหลังตึก"
รพียิ้มกว้าง หัวใจที่แห้งแล้งชุ่มชื้นเหมือนดินแตกระแหงที่ได้รับฝนแห่งรัก เธอคิดว่าคือนิดที่มา "มาแล้ว! นิดมาหาฉันแล้ว!"
อนิจจา คนที่มาไม่ใช่คนที่เธอคิดถึง
"คุณอา…"
"ตกใจที่เห็นฉันสินะ" แม่ของนิดมองรพีด้วยสายตารังเกียจ ความไม่ชอบ ไม่พอใจที่แสดงออกมา ทำให้รพีตัวชา เธอไม่รู้จะวางมือไม้ไว้ที่ไหน ก้มหน้าลงมองเท้าไม่กล้าสบตา
"หน้าตาสวยดี แต่ใจกลับสกปรก"
"คุณอา ทำไมพูดแบบนี้คะ"
"ทำไมนะหรือ เพราะเธอทำให้ลูกสาวที่ว่านอนสอนง่ายของฉันพยศนะสิ" น้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดด่าทอ "เชื้อคนเลว ยังไงก็เลว"
รพีเงยหน้าดวงตาสับสน "อะไรกันคะ? ทำไมต้องว่าหนู"
"ทำไมนะหรือ นี่ไงล่ะเหตุผล"
จดหมายหลายสิบฉบับถูกฟาดใส่หน้า รพีตัวแข็งทื่อ หน้าตาซีดเผือด! ความหวาดกลัวเข้ากัดกินหัวใจ ความลับของเธอถูกค้นพบแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแม่ของนิดถึงโกรธขนาดนี้
"คนวิปริต! แกเป็นคนเดียวไม่พอ ยังลากลูกสาวฉันไปตกนรกอีก เพราะแกทำให้นิดถูกทำโทษ นิดที่ว่าง่ายกลับดื้อบอกจะอยู่กับแก"
"พอใจมากเลยสินะที่ทำให้ครอบครัวฉันพังพินาศ แกเห็นคนอื่นมีความสุขไม่ได้ อยากให้ทุกคนเป็นเหมือนแกรึไง!"
"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ฮึกอาฟังหนูก่อน! หนูกับนิดเรารักกันจริงๆ"
"รักบ้ารักบอ! แกดูตัวเอง สิ่งที่แกมีนิดก็มี แล้วมันจะอยู่ด้วยกันไปได้ยังไง ขอเตือนนะ อย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันอีก"