ปล่อย (Letting you go)

เจ็ดปีของความรักทางไกล ระหว่าง "บุญ" หนุ่มอีสานอินโทรเวิร์ตที่ทำงานออฟฟิศในกรุงเทพฯ กับ "จาแช" หนุ่มดอยเจ้าของโฮมสเตย์เล็ก ๆ บนภูเขาเชียงราย
เริ่มจากทริปที่ตั้งใจหนีความเหนื่อยล้าขึ้นไปสูดหมอก แล้วเผลอผูกหัวใจตัวเองไว้กับเสียงหัวเราะสำเนียงแปร่ง ๆ ของคนคนหนึ่งโดยไม่รู้ตัว

จาก "ที่พักชั่วคราว" กลายเป็น "บ้านบนดอย" ที่เขากลับไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จาก "เพลงหนึ่งบนเพลย์ลิสต์" กลายเป็น "เพลงประจำความสัมพันธ์"
และจากคอมเมนต์สั้น ๆ ใต้คลิปเพลง ปล่อย – NUM KALA กลายเป็นบันทึก "เจ็ดปีของเรา" ที่มีคนสองคนพยายามจับมือกันท่ามกลางระยะทาง เวลา และบาดแผลในใจที่ไม่มีใครกล้าพูดถึงเต็มประโยคสักที

ปล่อย

จนวันที่มือหนึ่งตัดสินใจ "สะบัดออกอย่างสุภาพ"
ขอเป็นฝ่ายปล่อยเอง เพื่อให้คนที่รักได้เจอใครสักคนที่ "คู่ควร" กว่า
และอีกมือ…ต้องยอมปล่อย ทั้งที่หัวใจยังรักเหมือนวันแรก

หลังจากจดหมายฉบับสุดท้ายที่ขึ้นต้นด้วย
"ขอบคุณสำหรับเจ็ดปีที่ผ่านมา…"
และคอมเมนต์ยาวเหยียดใต้เพลง ปล่อย ที่เขียนให้คนทั้งโลกอ่าน แต่เจ้าของเรื่องอาจไม่มีวันได้เห็น บุญกลับไปอยู่บ้านคลองสามที่มีบริเวณเพียงลำพัง
พยายามเรียนรู้ว่าการหายใจในบ้านที่เงียบสนิทหลังสูญเสียทั้งแม่ และคนรักไปพร้อมกันนั้น ต้องทำยังไงไม่ให้หัวใจตัวเองแตกละเอียดไปกว่านี้

จนกระทั่ง "ภูมิ" เพื่อนร่วมทางที่เหมือนจะผ่านมาแค่ชั่วคราว
กลับกลายเป็นไหล่เงียบ ๆ บนถนนโค้งเลียบทะเล ที่ให้เขาเอนหัวลงไปร้องไห้อย่างคนหมดแรงถือโลกทั้งใบไว้คนเดียว
ไม่เคยเร่งรัด ไม่เคยขอให้ลืมใครสักคน เพียงขอให้หัวใจของบุญ "มีที่ว่างให้ตัวเองก่อน" แล้วค่อยคิดถึงคนอื่นทีหลัง

ปล่อย คือเรื่องราวของชายคนหนึ่งที่เลือกเป็น "สุภาพบุรุษกับหัวใจตัวเอง" เป็นครั้งแรก
ยอมรับว่าบางที…รักอย่างเดียวมันไม่พอ
แต่ความรักก็ไม่เคยหายไปไหน เพียงแค่เปลี่ยนจากการ "จับมือแน่น ๆ"
มาเป็นการยอมปล่อย ให้ทั้งตัวเอง และคนที่เคยรัก
ได้มีโอกาสหายใจอย่างเต็มปอดอีกครั้ง —
แล้วค่อยหันกลับมามองดูว่า ในอนาคตที่ค่อย ๆ เดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ นั้น…จะมีใครสักคนเดินเคียงข้างเขาได้อย่างสุภาพพอหรือเปล่า

นิยายวายแนวเล่นกับอารมณ์เรื่องนี้ ไม่ได้พาไปลุ้นว่า "ใครจะได้ครองคู่" เพียงอย่างเดียว
แต่ชวนคุณนั่งลงข้าง ๆ บุญ บนโซฟาเก่าในบ้านที่มีบริเวณ ดอยที่เคยเป็นจุดเริ่มต้น และถนนเลียบทะเลในวันสิ้นปี
เพื่อฟังหัวใจของผู้ชายคนหนึ่งค่อย ๆ เรียนรู้ว่า—
จะ "ปล่อย" คนที่รักไปอย่างอ่อนโยน… และหันกลับมารักตัวเองอย่างสุภาพได้ยังไง