หัวใจรักซาตาน

"นี่มันที่ทำงาน ไม่ใช่ตลาดนัด!"
ธัญวรากัดฟันกรอด เสียงแข็งเย็นจนบรรยากาศอึดอัดทันที
"เธอเลิกให้ท่าผู้ชายไปทั่วไม่ได้รึไง?"
นลินเบิกตากว้าง หัวใจวูบลงเหมือนถูกฟันเฉือน เธอไม่รู้ว่าอันไหนเจ็บกว่ากันระหว่างแรงบีบที่แขน หรือคำพูดที่เหมือนคมมีดที่ธัญวราโยนใส่
"มันไม่ใช่..."
เธอพยายามจะอธิบายถึงแม้น้ำเสียงจะสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปนโมโห
"ถ้าไม่ใช่ จะปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นมายืนยิ้มหวานแบบนั้นทำไม?!" ธัญวราตอบกลับไม่ยั้ง
"จะกวาดเรียบตั้งแต่เจ้าของโรงสีไปจนถึงคนงานเลยหรือไง?"
"คุณข้าว!"
น้ำเสียงของนลินเริ่มคุมแทบไม่อยู่ ใบหน้าแดงขึ้นทั้งจากความโกรธและความอับอาย แต่เหมือนธัญวราจะไม่เห็น หรืออาจจะเห็นแต่ไม่หยุด
"ทำไม? พูดความจริงแล้วรับไม่ได้เหรอ? เมื่อคืนอ้าขาให้ฉันเอาทั้งคืนมันยังไม่ทำให้เธอหายร่านหรือยังไง?"
เพียะ!!